บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 17 หน้า 15
“ไม่ ฉันจะทำ ทุกอย่าง !!!”
ลัคนัยขมวดคิ้วมองเหมือนชนก เห็นเหมือนชนกในชุดแบบเดียวกันกับเขากำลังขะมักเขม้นหักฝักข้าวโพดอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทีแรกลัคนัยก็งง แต่พอเห็นว่าตาของเหมือนชนกมองไปทางไหน ก็ถึงบางอ้อ เหมือนชนกหักฝักข้าวโพด แต่ตากลับประสานกับแสงอิ่นที่ทำอย่างชิลๆ แสงอิ่นปรามาส
“จะรอดูนะจ๊ะ ว่าทำได้ทุกอย่างอย่างที่พูดรึป่าว ...ไม่ใช่อ่อนแอ ก็พ่ายแพ้ไป”
เหมือนชนกได้ยินอย่างนั้นก็ยอมไม่ได้ หักฝักข้าวโพดรัวๆ แล้วโยนลงตะกร้าของตัวเอง แสงอิ่นเห็นข้าวโพดในตะกร้าของเหมือนชนกเริ่มเยอะ ก็กลัวแพ้ เร่งมือแบบมือโปร ทุกคนในไร่ต่างหยุดเก็บข้าวโพด มามุงดูแม่เสือสองตัวกำลังไฝว้กัน หล้าเปรย “กระบวนท่านางพญาพันมือของแม่ ไม่เห็นมานาน สงสัยวันนี้จะเอาจริง”
คำลือเตือนลัคนัย “บอกเมียคุณเถอะ อย่าไปแข่งกับมันเลย เหนื่อยเปล่า”
ลัคนัยขำ “อย่าประมาทเค้าเชียวครับ คนนั้นถ้าเอาจริงขึ้นมา ก็น่ากลัวอยู่”
เหมือนชนก กัดฟัน จับหักทีละสองฝักพร้อมกัน ชาวบ้านตะลึง ห่อปาก หู้วววว !!! ฝักข้าวโพดสีทองถูกโยนลงไปในตะกร้ารัวๆ
ข้างไร่ข้าวโพด ที่ตะกร้าข้าวโพดของเหมือนชนกถูกชาวบ้านช่วยกันวางบนตาชั่ง ก่อนที่หล้าจะขานน้ำหนัก
หล้าตะโกน “ของพี่น้องนก ทำไปได้ 115.6 โล ...แพ้แม่น้องหล้าไปแค่ หนึ่งโลครึ่งเท่านั้น ...เย้ !!!!”
หล้าสวมมงกุฎที่ทำง่ายๆ จากซังข้าวโพดให้แสงอิ่น ชาวบ้านที่มามุงดูปรบมือเปาะแปะ ในขณะที่แสงอิ่นปรบมือให้ตัวเองรัวๆ แสงอิ่นหัวเราะเยาะ “ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร ฉายานางพญาพันมือมันไม่ได้ได้มา แบบลอยๆ หรอกนะคะ คุณหนูคนกรุง” เหมือนชนกผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ดูเป็นเดือดเป็นร้อนมากที่ถูกสบประมาท ลัคนัยต้องตบไหล่ปลอบ ลัคนัยกระซิบ “ไม่เป็นไรน่าคุณ เก็บครั้งแรกได้ขนาดนี้ก็เก่งมากแล้ว”
“แต่ก็ยังไม่ชนะอยู่ดี ! เจ็บใจๆ ๆ ๆ”
แสงอิ่นยืนมองเหมือนชนกที่ดูเดือดร้อนมากอย่างสะใจ แต่แล้ว
“กระสอบนี้ของใครเหรอ” ทุกคนหันไปมองคำลือ ลากกระสอบใส่ข้าวโพดออกมาจากหลังต้นไม้ แสงอิ่นสีหน้าตกใจ ส่งซิกให้คำลือเอากลับไปเก็บอย่างเดิม แสงอิ่นทำหน้าเหมือนจะฆ่า พูดรอดไรฟัน “เก็บไป ตาลือ”
“กระสอบนั้นของน้องนกเองค่า !!!” เหมือนชนกชูมือหรา ปรี่เข้าไปที่กระสอบ
เหมือนชนกจีบปากจีบคอ “แหม ใครนะเอามาแอบไว้ ดูแล้วน่าจะเกินกิโลครึ่งอยู่นะคะ ...แบบนี้ตำแหน่งนางพญาพันมือก็ควรจะเป็นของ” เหมือนชนกยิ้มหวาน ถอดมงกุฎจากแสงอิ่นมาสวมเอง สถาปนาตัวเอง
“งั้นขอเสียงปรบมือให้นางพญาพันมือคนใหม่หน่อยคร่าาาา!!!!”