บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 17 หน้า 2
สีหน้าของเหมือนชนก หอบหายใจ หวาดกลัวสิ่งที่จินตนาการในหัว
“มันคือกติกาของผมครับ ...ดังนั้นผมจะไม่เล่นนอกเกมเด็ดขาด ผมจะรอจนกว่า จะลบความเกลียดจากใจคุณ จะไม่หักหาญน้ำใจคุณจนกว่าคุณจะเต็มใจเอง”
พูดจบ ลัคนัยก็ปล่อยเข่าของเหมือนชนกให้เป็นอิสระ ย่อตัวลงกับพื้นห้องและจัดแจงทำบางอย่าง เหมือนชนก เห็นลัคนัยเอาผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นที่เข้าไปเตรียมในห้องน้ำเมื่อครู่มาประคบเท้าสองข้างของเหมือนชนกไว้ ก่อนที่จะบรรจงนวดที่ฝ่าเท้าข้างหนึ่ง “ทำอะไร”
“นวดเท้าให้คุณไงครับ ...วันนี้คุณใส่ส้นสูงมาทั้งวัน ไหนจะต้องยืนถ่ายรูปกับแขกนานๆ คงจะเมื่อยเท้าน่าดู”
เหมือนชนกมองลัคนัยอย่างเซอร์ไพรส์ นิ่งมองไม่ทันไร ก็ผุดลุกขึ้นนั่ง ทำท่าจะชักเท้าออก
ลัคนัยถามอ่อนโยน “ทำไมล่ะครับ”
“นายก็ยืนนานเหมือนกัน...ไม่ต้องหรอก”
ลัคนัยไม่ยอมปล่อย อมยิ้ม “ก็เดี๋ยวผมนวดคุณเสร็จ คุณก็นวดให้ผมต่อ”
“ฝันไปเถอะ!”
ลัคนัยตัดพ้อ “แม้แต่ฝันก็ยังเป็นไปไม่ได้ ผมรู้ดี” ลัคนัยยิ้มอบอุ่น “สงบศึกกันหนึ่งวันนะครับ พรุ่งนี้ค่อยเริ่มเกมกันใหม่ ...คอยดูนะผมจะทำให้คุณหายเกลียดผมไวๆ ผมจะได้”
ลัคนัยลากเสียง ทำเป็นหรี่ตาเจ้าเล่ห์มองเหมือนชนกอย่างเสือ เหมือนชนกเข้าใจความหมาย เหมือนชนกกอบกุหลาบบนเตียงเป็นกำ ปาใส่ลัคนัย “อยากนวด หรืออยากตาย!!”
ลัคนัยขำ บรรจงนวดให้เหมือนชนกต่อ ไม่ทันสังเกตว่าเหมือนชนกแอบอมยิ้มน้อยๆ มองอยู่
รอยยิ้มของเหมือนชนกยังคงค้างอยู่ เหมือนชนกหยิบกลีบกุหลาบออกจากปอยผมลัคนัย
เหมือนชนกหมั่นไส้ “คอยดูนะ ...ฉันจะเกลียดนายจนวันสิ้นโลก !!!” เหมือนชนกเบะปาก โยนกลีบกุหลาบที่ว่าทิ้ง ค่อยๆ ดึงปลายเท้าออกจากมือลัคนัยและลุกจากเตียง แต่ดันสะดุดชายกระโปรง หน้าทิ่มไปหาลัคนัย เหมือนชนกจุ๊บแก้มลัคนัยเข้าพอดี !!! ลัคนัยลืมตาตื่นขึ้นมาทันที กระพริบตาปริบๆ และเอ่ยกับเหมือนชนกที่ยังจุ๊บค้างอยู่ ลัคนัยเลิกคิ้ว “ใจอ่อนแล้ว ?”
เหมือนชนกเสียงดัง “ไม่ !!!”
เหมือนชนกผลักลัคนัยออกอย่างเสียอาการ เหมือนชนกถลกชายกระโปรงวิ่งออกไปนอกเรือนเล็ก ลัคนัยที่หงายหลังมองตามเหมือนชนกขำๆ ลัคนัยยันตัวเองขึ้นนั่ง แตะแก้มตัวเองข้างที่ถูกเหมือนชนกจุ๊บ
หน้าเรือนเล็ก เหมือนชนกวิ่งหนีออกมายืนนอกเรือนเล็ก หอบหายใจ หลับตา บอกสะกดจิตตัวเอง พึมพำรัวๆ