บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 17 หน้า 5
“คุณเวศน์! อย่าเพิ่งไป” เพนนีจะเข้าไปหาวงศ์เวศน์ที่รถ แต่พัชราดักหน้าไว้ เพนนีจ้อง
“คุณเป็นคนเล่นงานวุฒา”
“ไม่ใช่ฉันแล้วจะใคร ...คนที่มาสร้างความเดือดร้อนให้ลูกเพื่อนฉัน ฉันยังทำมันขนาดนั้นแล้วคนที่มาสร้างความเดือดร้อนให้ลูกฉัน คิดว่าควรจะโดนอะไร...เลิกมาวอแวกับลูกฉัน ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
เพนนีท้าทาย “คนตัดสินใจคือเพนนี กับคุณเวศน์ ไม่ใช่ใคร ! ...วันที่เค้าเสียใจจากฉัน เค้าอาจจะฟังคุณ แต่ถ้าฉันทำให้เค้าสุขสมเมื่อไหร่ คำพูดของคุณก็จะกลายเป็นแค่เสียงนกเสียงกา”
“จะไม่เลิกยุ่งกับลูกฉันใช่มั้ย” พัชราจ้องเขม็ง “ก็ลองดู ! ... ดังนั้นต่อไปนี้ถ้าชีวิตฉิบหาย ก็เป็นเพราะตัวเธอเองโทษใครไม่ได้” พัชราขู่เพนนี ก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่วงศ์เวศน์ขับออกมา เพนนีจะเข้าไปหาวงศ์เวศน์ที่รถ แต่พัชราในรถสั่งให้วงศ์เวศน์ออกรถทันที วงศ์เวศน์ทำตามแม่
“อีแก่!!! แกทำอะไรฉันไม่ได้หรอก เราจะได้เห็นดีกัน!!!”
ห้องนั่งเล่น เรือนเล็ก การ์ดใบหนึ่งมีข้อความจากสุดใจ พริบพราว และจอมยุทธ์
“ขอให้ได้ใช้งานนะคะคุณนัย คุณนก คริคริ ...จากพี่สุด ยุทธ์ พราว”
เหมือนชนกลดการ์ดลง เห็นว่าด้านหลังการ์ดคือกล่องใส่ชุดนอนคอสเพลย์ชายหญิง เหมือนชนกกลอกตา
“ทำไมได้แต่อะไรแบบนี้นะ”
เหมือนชนกนั่งอยู่ที่พื้น รอบตัวมีแต่ของขวัญจำพวกชุดนอนวาบหวิว เต็มไปหมด ลัคนัยเดินเข้ามา
“แกะของขวัญเหรอครับ”
ได้ยินเสียงลัคนัยที่เพิ่งมีประเด็นกันมา เหมือนชนกก็รีบคว้ากระดาษห่อมาปิดกองของขวัญล่อแหลม ลัคนัยนั่งลงตรงข้ามเหมือนชนก เท้าคางจ้องเหมือนชนก พยายามจะให้เหมือนชนกสบตา แต่เหมือนชนกที่ไม่กล้ารีบคว้าของที่บังเอิญคว้าได้มาปิดหน้า ...ไม่ได้สังเกตว่า มันคือชุดคอสเพลย์ผู้ชาย
ลัคนัยอึ้ง “คือจะบอกว่า นี่ของผม”
เหมือนชนกมองชุดในมือและตาโต “ไม่ใช่ !!!”
เหมือนชนกรีบยัดมันกลับลงกล่องอย่างล่กๆ ส่วนลัคนัยก็ขำความล่กของเหมือนชนก เหมือนชนกบ่น กลบเกลื่อน “แทนที่จะให้พวกของที่ระลึก จานชาม เครื่องใช้ไฟฟ้า ให้อะไรกันมาก็ไม่รู้”
“เค้าคงรู้ว่าเรามีหมดแล้วน่ะครับ ก็เลยให้อะไรที่คิดว่าเรายัง ...ไม่มี”
เหมือนชนกหวาดกลัวความคิด รีบเบรกลัคนัยไว้ด้วยการส่งซองของขวัญจากนิ่มนวลให้ลัคนัย
“ของขวัญจากแม่นาย ฉันรอให้นายแกะเอง”