บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 4 หน้า 5
“พรุ่งนี้ตื่นเช้าหน่อยนะ..พี่จะเก็บแสงแรกของพระอาทิตย์จะได้เข้ากับธีมตอนนี้ ...’ไม่ว่ายังไง ทุกคนต้องมีความหวัง’”
“ไม่มีปัญหา บรรยากาศแบบนี้ นั่งมองดวงจันทร์ทั้งคืนยังได้เลยพี่” ทีมงานอารมณ์ดี
วรรษชลหัวเราะ “รีบนอนเหอะ!! เพราะถ้าพรุ่งนี้พี่ปลุกแล้วไม่ตื่น จะโดนเตะ”
ทีมงานหัวเราะกันคิกคัก วรรษชลหยิบมือถือขึ้นมาดู เห็นเป็นเบอร์อรัญภัทรโทร.เข้ามาหลายครั้ง รีบกดโทร.กลับ แต่ไม่มีสัญญาณ
ทีมงานหันมาเห็น วรรษชลง่วนอยู่กับโทรศัพท์ พูดขึ้นว่า “แถวนี้เป็นหุบเขา เลยอับสัญญาณน่ะพี่ จะเนต จะโทรศัพท์ ทำอะไรไม่ได้เลย”
วรรษชลหน้าเครียด นึกในใจด้วยความเป็นห่วง “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า..เอี๊ยม???”
ที่ไร่แทนรัก แทนไทนั่งดูคลิปเวฬุยาให้สัมภาษณ์นักข่าว “ไม่มีอะไรเลยค่ะ ไม่ได้ไปไร่ อะไรนั้นเลย”
แทนไทไม่พอใจ “โกหกจริงๆ คนอะไร” ก่อนจะหรี่ตาอย่างถือดี “ไม่ได้ไปใช่มั้ย??”เขาตะโกนเรียกผู้จัดการไร่ “คุณกำพลๆๆ”
กำพลวิ่งเข้ามา “ครับคุณแทน”
“ผมขอภาพจากกล้องวงจรปิด วันที่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาที่ห้องผมหน่อย”
“คนไหนครับ?..มีหลายคน” ผู้จัดการถามซื่อๆ แต่จี้ใจดำ แทนไททำท่าจะโวย ผู้จัดการยิ้มแหยๆ รีบอธิบาย “ก็...คุณแทนเคยพาผู้หญิงเข้าห้องตั้งหลายคนนี่ครับ”
แทนไทหัวเสีย “ก็คนที่มาโวยว่าผมปล้ำเค้าน่ะสิ”
“อ๋อ!คุณมะม่วง”
แทนไทหัวเราะหึหึ พึมพำ “คนอะไร นึกว่าหน้าจะเหมือนมะม่วงอย่างเดียว ดันชื่อมะม่วงอีก”
“ตกลง..คนนี้ใช่มั้ยครับ???”
“ก็ใช่น่ะสิ...เอ๊ะ!คุณกำพล คนอย่างผมเหรอต้องปล้ำผู้หญิง ถ้าจะมีก็มีผู้หญิงคนนั้นคนเดียวเแหละ....ที่มาแกล้งโวยวาย” พนักงานคนหนึ่งเดินถือจานมะม่วงน้ำปลาหวานเข้ามา แทนไทหยิบมะม่วงในจานขึ้นมาเคี้ยวท่าทางกวนๆ มองผู้จัดการแล้วพูดยิ้มๆ “มะม่วงแรด” ผู้จัดการได้แต่ยิ้มจ๋อยๆ เพลย์บอยอย่างแทนไทปากจัด และร้าย!
“อย่ามัวแต่มองหน้าผม...เอาภาพจากกล้องวงจรปิดมาให้ผมด่วน”
“ครับ” ผู้จัดการรับคำ แล้วรีบเดินออกไป
แทนไทยิ้ม คิดในใจ “เป็นมะม่วงดีๆ ไม่ชอบ ดันอยากเป็นสตรอเบอร์รี่ซะงั้น”