บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 1 หน้า 3
ป้อมหัวเราะ “ก็เจออะไร ถ่ายดะเลยไงพี่??!!”
วรรษชลยิ้มขำก่อนยื่นมือไปรับโทรศัพท์มือถือจากป้อม “ถ่ายดะ...แชร์ดะ...แล้วก็...ถูกด่า เพราะถ่ายดะ แชร์ดะแบบไม่คิดใช่มั้ย??” เขาเดินออกไป
ป้อมตะโกนแซว “ประมาณนั้นล่ะพี่ สังคมก้มหน้าคิดอะไรมากเล่า.. ด่าเราวันนี้ เดี๋ยววินาทีต่อไป เค้าก็ด่าคนใหม่แล้ว เจออะไรเด็ดๆอย่าลืมถ่ายมาฝากด้วยนะพี่ เผื่อขายได้หลายตังค์”
วรรษชลยิ้มพลางส่ายหน้าน้อยๆ ทั้งขำ ทั้งระอา ก่อนเดินออกไป พลางมองมือถือตัวเอง
วันใหม่ ที่คฤหาสถ์ของอานนท์ พ่อของอรัญภัทร อานนท์กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ที่มีภาพข่าวของอรัญภัทรในชุดนมจะหกมิหกแหล่ พร้อมพาดหัวข่าว “เอี๊ยมทำนกหกแลกค่าเหนื่อยห้าแสน แถมด่าผู้ชายเลวกว่าหมา”
พิมพิชชาในชุดเรียบแต่ดูเก๋สมกับการเป็นคุณหญิงคนใหม่ นั่งอยู่ข้างๆ อานนท์เขวี้ยงหนังสือพิมพ์แรง แทบจะฟาดหน้าอรัญภัทร เจ้เต่าที่ยืนอยู่ข้างๆ มองพ่อลูกทะเลาะกันเนื้อตัวสั่น “แกกล้าด่าฉันถึงขนาดนี้เลยเหรอยายเอี๊ยม??”
อรัญภัทรทำหน้าตึง “เอี๊ยมไม่ได้ด่าคุณพ่อ แต่ถ้าคุณพ่อจะรับเอาไว้ก็ช่วยไม่ได้”
“ยายเอี๊ยม!!” อานนท์ขึ้นเสียง ตบหน้าอรัญภัทรเซผงะแทบล้ม
เจ้เต่าร้องกรี๊ดประคองอรัญภัทรเอาไว้ พิมพิชชาร้องกรี๊ดประคองอานนท์ที่เนื้อตัวสั่นด้วยความโกรธ
อรัญภัทรถามอนนท์ด้วยน้ำเสียงนิ่งเย็น แต่เย้ยหยัน “ที่พ่อเรียกให้เอี๊ยมมาหา แค่ต้องการเอาหนังสือพิมพ์ฟาดหน้าเอี๊ยมเท่านี้ใช่มั้ยคะ เอี๊ยมจะได้กลับ”
อานนท์โกรธมาก “ยายเอี๊ยม!!!”
เจ้เต่ากอดอรัญภัทรเอาไว้ พิมพิชชาประคองท่านอานนท์ “ท่านคะ ใจเย็นๆค่ะ”
“จะให้ฉันใจเย็นได้ยังไง นังเอี๊ยม มันด่าฉัน เลวกว่าหมา”
อรัญภัทรเสียงสั่นเครือ มองภาพพิมพิชชากับอานนท์ด้วยความเจ็บปวด “เอี๊ยมระบุชื่อคุณพ่อบรรทัดไหนคะ? ไม่มี!! แต่ที่คุณพ่อโกรธ...เพราะลึกๆ คุณพ่อรู้ดีอยู่แล้วว่าคุณพ่อทรยศ ทิ้งคุณแม่มาเอาเมียน้อย” อรัญภัทรมองพิมพิชชาอย่างเหยียดหยาม
พิมพิชชาแอ๊บทำหน้าซีดเสียใจ “คุณเอี๊ยม”
“หุบปากเดี๋ยวนี้นังแพศยา!! แกไม่ต้องมาแอ๊บ” อรัญภัทรแว้ดใส่
“แกนั่นแหละหุบปาก” อานนท์เสียงสั่น ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ “แม่แกตายไปแล้ว ฉันต้องหาคนมาดูแล เพราะแกไม่เคยมาดูแลฉัน”
“เอี๊ยมน่ะเหรอไม่ดูแลคุณพ่อ?? เอี๊ยมจำได้ เอี๊ยมบอกคุณพ่อไปแล้ว ถ้ามีนังแอ๊บสตรอนี่ ต้องไม่มีเอี๊ยม แต่นี่คุณพ่อก็เลือกมัน ทั้งๆ ที่เอี๊ยมเกลียดมัน คุณพ่อรักมัน หลงมัน คุณพ่อรวมหัวกับมันทรยศคุณแม่ เอี๊ยมเกลียดคุณพ่อ”