บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 14 หน้า 2
พิมพิชชานั่งกินอาหารในร้านอาหารแห่งหนึ่ง พลางดูแทบเล็ตหาข่าวตัวเอง เมื่อไม่เห็น ก็ถอนหายใจ พึมพำ "นี่ดวงเราจะไม่ได้เป็นคนดังจริงๆ เหรอ?”
เสี่ยดำรง บุคลิกท่าทางเชยๆ แบบคนรวยสมัยก่อน นั่งมองพิมพิชชาอยู่นานแล้ว เดินเข้ามาหา ถามอย่างสุภาพ “คุณพิมใช่มั้ยครับ??”
พิมพิชชามองงงๆ “เรารู้จักกันด้วยเหรอคะ?”
“คุณพิมไม่รู้จักผม.. แต่ผมรู้จักคุณพิม เพราะตอนนี้คุณพิมฮอตมากกกก ฮอตปรอทแตก ผมอยากให้คุณพิมมาเล่นละครของผมมากๆ เลยครับ”
พิมพิชชาตกใจตาเหลือก “หือ???”
“จริงๆ นะครับ ผมอยากให้คุณพิมมาเล่นละครของผม” พิมพิชชายังงง งงทุกอย่าง ทั้งไม่รู้จักเสี่ย ทั้งเรื่องละคร เสี่ยดำรงรีบแนะนำตัว “ผมชื่อดำรง เมื่อก่อนอยู่สายหนัง แต่บอกตรงๆ ตอนนี้ผมทำหนังไทยไม่รอด ไม่ใช่ไม่มีฝีมือนะ แต่สายหนังตอนนี้มันจำกัดแต่ค่ายใหญ่ๆ ต้องได้แต่ดาราดังๆมาเล่น ไอ้ผมมันคนไม่มีค่าย เจอการบล็อกเด็กจากต้นสังกัด ผมก็แย่สิ...ตอนนี้ผมเลยเบนมาทำละคร”
“แล้วคุณดำรงทำช่องไหนคะ???”
“ช่องของผมเอง...” ดำรงตอบอย่างภูมิใจมาก
พิมพิชชาตาโตอย่างสนใจ “ช่องของคุณดำรงเอง!!”
“แน่นอน ผมประมูลมาได้” ดำรงฟุ้ง “ถึงหน้าตาท่าทางผมจะออกไปทางตี๋ฮ่องกง เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ แต่ผมเกิดเมืองไทย โตเมืองไทย เป็นคนไทย ผมรู้จริงๆแล้ว คนไทยชอบละครร้ายๆ แรงๆ ถึงปากคนดูจะบอกว่าต้องทำละครสร้างสรรค์เพื่อชี้นำสังคม แต่คุณพิมสังเกตมั้ย ละครแย่งผัวแย่งเมีย ร้ายๆ แรงๆ นี่แหละ ทำทีไร เรทติ้งกระฉูดพุ่งทะลุทะลวง แถมยังมีกระแสอีก” หน้าตาพิมพิชชาบอกชัดเจนว่าสนใจมากๆ ดำรงพูดต่อ “ให้ 100 เอ็นจีโอ ออกมาด่าเลย ยังไงละครที่อยู่คู่ประเทศไทยต้องร้ายๆ แรงๆ แย่งผัวแย่งเมียกัน คุณพิม...สนใจมั้ย??”
พิมพิชชาสนใจจนตัวสั่น แต่ทำไว้ท่า “ก็...สนใจค่ะ แต่พิมไม่อยากเล่นละครร้ายๆ แรงๆ อย่างเดียว พิมอยากเล่นละครที่ให้แง่คิดกับสังคมด้วย”
“โหย! เรื่องให้แง่คิด ละครทุกเรื่อง มีแง่คิดอยู่ในตัวมันเองทั้งนั้นแหละครับ แล้วแต่ใครจะมองมุมไหน คนดูต่างหากที่ทำให้มันไม่มีแง่คิด”
“ยังไงคะ?”
“ก็ถ้าละครช่องที่ตัวเองเชียร์อยู่ทำแล้วเปรี้ยงคิดมา ..โอ๊ยยย!สารพัดคำอวย แต่ถ้าฝั่งตรงข้ามเกิดเปรี้ยง ปากหมาด่าเค้าไว้ก่อน ร้ายๆ แรงๆ อย่างเดียว ไม่มีแง่คิด เพราะฉะนั้น คุณพิมไม่ต้องไปแคร์ และอีกอย่าง..” ดำรงอมยิ้ม
“อะไรคะ?”