บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 14 หน้า 4
“ไม่ใช่ไม่เข็ด แต่อยากรู้...เด็กนั่นจะมาไม้ไหน”
“ถ้ามั่นใจว่าเอาอยู่ก็โอเค...แต่ฉันกลัวว่าเธอจะเอาไม่อยู่”
“เธอดูถูกฉันอีกแล้วนะมะม่วง”
“เพราะฉันรู้จักเธอไง ... แล้วเจ้เต่าก็เล่าให้ฉันฟังแล้ว เรื่องที่เธอจะแถลงข่าวกลับไปกลับมาเรื่องคุณวรรษ เธอมันไร้สติ ปล่อยให้อารมณ์นำทาง จนทุกอย่างมันพังหมดแล้ว เธอก็ยังไม่รู้ตัวอีก”
“อะไรที่เธอว่าพัง?”
“เธอเล่นกับความรู้สึกคุณวรรษ เธอเล่นกับความรู้สึกนักข่าว..จนตอนนี้ไม่มีนักข่าวคนไหนจะเชื่อในคำพูดของเธอแล้ว ที่ร้ายที่สุด...เธอเล่นกับช่อง”
“ฉันเล่นอะไร??”
“เล่นทุกอย่าง...เพราะเธอคิดว่าเธอเด่น เธอดัง ช่องต้องง้อเธอ เธอเล่นทีมงาน เพราะเธอคิดว่าเธอเป็นซุปตาร์ จะทำอะไร ผู้จัดต้องง้อเธอ.. แล้วเป็นไงตอนนี้ละครไม่มี ข่าวก็ไม่มี เพราะเธอทะเลาะกับนักข่าวไปทั่ว”
อรัญภัทรยิ้มเยาะ “แล้วฉันต้องแคร์มั้ย?? ไม่เห็นต้องแคร์เลย นักข่าวต่างหากที่ต้องแคร์ฉัน เพราะถ้าไม่มีข่าวฉัน เค้าจะเอาข้าวเอาน้ำที่ไหนกิน นักข่าวไม่อยากสัมภาษณ์ฉัน ก็ไม่ต้องสัมภาษณ์ ไอจีฉันก็มี!!” อรัญภัทรยักไหล่แบบไม่แคร์
เวฬุยาเบื่อความคิดของอรัญภัทร
วรรษชลนั่งอ่านไอจีของอรัญภัทรอยู่ที่ออฟฟิศ พร้อมกับถอนหายใจเฮือกๆ
ภาพในไอจีเป็นรูปอรัญภัทรนอนชิลล์ๆ สบายใจพร้อมข้อความ “ช่วงนี้งดรับงาน ติ่งของเก๊า..รอหน่อยน้า ใครอยากฝากร้าน ฝากเลยจ้า เอี๊ยมใจดี ช่วยคนทำมาหากินที่มาฝากร้านจ๊ะ”
พิมพิชชาเดินเข้ามาด้านหลังวรรษ ชะโงกหน้าเข้ามามองไอจีของเอี๊ยม แล้วพูดยิ้มๆ“แฟนคุณนี่ ขยันหางานจังเลยนะคะ” วรรษชลสะดุ้งหันมามอง พิมพิชชายักไหล่พูดเยาะๆ“เอ...จะเรียกว่าแฟนคงไม่ได้ เพราะคุณเอี๊ยมปฏิเสธแบบไม่ไว้หน้าคุณเลย”
“ก็คงไม่ต่างจากคุณ” วรรษชลเสียงเย็นชา
“ โถๆๆ งั้นคุณคงเป็นผู้ชายที่น่าสุดๆ...มีแต่ผู้หญิงทิ้ง”
“ที่มาเนี่ย...พร้อมจะฟังเรื่องที่ผมจะบอกแล้วใช่มั้ย?”
“จริงๆ ไม่ใช่...แต่มาแล้ว ฟังก็ได้ คุณมีอะไรจะบอกฉันคะ?”
วรรษชลมองพิมพิชชา สรรพนามที่พิมพิชชาเรียกตัวเองเปลี่ยนไปอีกแล้ว ท่าทางยโสโอหัง แต่วรรษชลไม่ได้ติดใจ
“แม่ของคุณ..”