บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 8 หน้า 2
เขมปัณฑาวิ่งหน้าตาตื่นมาถึงพอดี เห็นด้านหลังของปราชญ์กอดประคองยายเอาไว้ เขมปัณฑาเห็นหน้าของยายก็
ร้องลั่น “คุณยาย!!”
ปราชญ์หันไปมองตามเสียง เห็นเขมปัณฑา ต่างฝ่ายต่างมองกันตกตะลึง
ปราชญ์และเขมปัณฑาพายายกลับมาที่บ้าน ปราชญ์นั่งอยู่ข้างๆ ยายที่ท่าทางยังเหนื่อยอ่อน ในมือของปราชญ์ถือยาดมให้ยายดม ขณะที่เขมปัณฑาเช็ดตามเนื้อตัวหน้าตาให้
ยายสูดลมหายใจบอก “พอแล้วลูก...ยายดีขึ้นแล้ว...” ยายมองปราชญ์ ถามงงๆ “นี่ใคร?? “ แล้วหันมองหันมามองหน้าเขมปัณฑา “แฟนหนูเหรอ??”
เขมปัณฑารีบปฏิเสธ หน้าตื่น “เปล่าค่ะ”
พร้อมๆ กับปราชญ์ ที่รีบตอบเหมือนกัน “ผมเป็นเพื่อนคุณเขมครับ”
เขมปัณฑาทำหน้าตึง แต่ไม่ได้แสดงกริยาไม่งาม พูดกับยายอ่านหวาน “คุณยายเดินออกไปปากซอยแล้วหน้ามืดเป็นลมน่ะค่ะ....คุณเค้ามาช่วยไว้พอดี”
ยายทำหน้าแบบตกใจ ขณะที่ปราชญ์ยกมือไหว้นอบน้อม “ผม ปราชญ์ครับคุณยาย”
ยายมองปราชญ์อย่างประทับใจ “ขอบใจนะคะคุณ ขอบใจ” แล้วหันมาบอกหลานสาวว่า “ยายจำไม่ได้เลย ว่าเดินออกไปนอกบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็เพราะเป็นแบบนี้ไง เขมถึงไม่อยากให้น้านางออกไปทำงานนอกบ้าน จะได้มีคนคอยอยู่ดูแลยาย นี่ถ้าวันนี้ เขมไม่รีบกลับมา ก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับยายรึเปล่า”
ปราชญ์ได้ฟังเรื่องราวก็นึกเห็นใจเขมปัณฑาขึ้นมาทันที
ที่โรงเรียนวัด แถบชานเมือง ที่เวฬุยาเคยมาช่วยปลูกต้นไม้กับเด็กๆ เวฬุยากับคุณครูเดินมาตามทางเดินจากสวน มาที่สนามเด็กเล่น คุณครูบอกเวฬุยาว่า “มีผู้ปกครองหลายคนฝากขอบคุณ และก็ฝากคำชมมาให้คุณมะม่วงด้วยนะคะ ที่เมื่อวานพาเด็กๆ ปลูกต้นไม้แล้วก็จัดสวน”
“ค่ะ มะม่วงยินดีและก็เต็มใจมากๆคะ...เอ่อ...คุณครูคะ เดี๋ยวอีกซักครู่ต้นไม้ที่มะม่วงสั่งไว้ก็มาถึงแล้วคะ วันนี้
มะม่วงตั้งใจจะพาเด็กๆ จัดสวนแล้วก็จัดสนามเด็กเล่นใหม่ค่ะ...”
“จัดสวนกับสนามเด็กเล่นเหรอคะ...แต่มันทำเสร็จแล้วนี่คะ...” คุณครูชี้มือไปที่สนามเด็กเล่น มะม่วงหันมองตามไป เห็นสนามเด็กเล่นที่ได้จัดสวนไว้อย่างสวยงามเรียบร้อยแล้ว
เวฬุยางงว่าเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง “เอ๊ะ...ทำไมที่นี่ถึง...”
“เช้ามาก็เจอแบบนี้แล้วค่ะ ถามใครก็ไม่มีใครรู้ ตอนแรกครูยังนึกว่าเป็นฝีมือคุณมะม่วงซะอีกนะคะเนี่ย”