บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 8 หน้า 5
เจ้เต่ายิ้ม รีบคว้ากุญแจมาให้ อรัญภัทรยิ้ม ยื่นมือมารับแต่ เจ้เต่าชักมือกลับ “ขอเป็นเรื่องราวดีๆ นะจ้ะ เพราะถ้าสร้างกระแสถูกด่าเหมือนตอนนี้ รับรอง..ดับ”
“ก็ไม่รู้สินะ...” อรัญภัทรตอบทะเล้น รีบคว้าเอากุญแจวิ่งออกไป
เจ้เต่าได้แต่ร้องตะโกน “อย่าสร้างเรื่องอะไรอีกนะเอี๊ยม โอ๊ยยยย!!เจ้อยากตาย!” เจ้เต่าได้แต่ยกมือขยุ้มผมตัวเอง
อรัญภัทรขับรถเจ้เต่าออกมา ตาเป็นประกาย สีหน้าอิ่มเอิบมีความสุข คิดถึงโน้ตที่เขมปัณฑาเขียนให้ตัวเอง
“เอี๊ยม...คุณวรรษโทร.มาหาเอี๊ยมนะ แต่เขมกลัวจะมีข่าวโจมตีเอี๊ยมในทางที่ไม่ดีขึ้นมาอีก.. เขมเลย..ลบมิสคอลคุณวรรษ แต่มาถึงตอนนี้..เขมคิดว่า...เอี๊ยมคงต้องการกำลังใจ และคุณวรรษก็คงเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของเอี๊ยม ขอโทษอีกครั้งจ้ะ ..เขม!!”
อรัญภัทรยิ้มคนเดียว มีความสุขที่สุด
วรรษชลเดินออกมาจากห้องตัดต่อ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ไม่ได้นอนมาทั้งคืน แล้วหยุดชะงัก ไม่เชื่อตาตัวเอง อรัญภัทรยืนอยู่ตรงหน้า ยิ้มสดใส ร่าเริงอย่างที่สุด
อรัญภัทรเข้าไปนั่งรอวรรษชลอยู่ในห้องตัดต่อ วรรษชลถือกาแฟเข้ามา 2 แก้ว วางให้อรัญภัทรแก้วหนึ่ง แล้วทำท่าจะตักน้ำตาลใส่ แต่อรัญภัทรดึงที่ตักน้ำตาลออกจากมือ ถามวรรษชลว่า “น้ำตาลกี่ช้อนคะ...”
“ช้อนเดียว” เขาตอบงงๆ อรัญภัทรตักน้ำตาลใส่แก้ว คน แล้วส่งให้วรรษชล ก่อนทำของตัวเอง วรรษชลพึมพำ “ขอบคุณ”
“กินแต่กาแฟ แล้วจะได้หลับได้นอนเหรอคุณ?” อรัญภัทรถาม
วรรษชลตอบแบบเหนื่อยๆ ตาปรือ ง่วงนอน “ก็ยังหลับไม่ได้นี่ งานยังไม่เสร็จ”
“ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“หือ?? “
อรัญภัทรหัวเราะ “อะไรเล่า?? ก็...ดูแลตัวเองไง”
“คุณนึกถึงคนอื่นด้วยเหรอ??”
“นึกสิ... ก็....ตั้งแต่ได้รู้จักกับคุณ” วรรษชลมองอรัญภัทรอย่างไม่เชื่อ “ฉันทำอย่างที่คุณบอกแล้วนะ...แต่เสียดายที่เขม กับมะม่วงไม่อยู่ แต่ฉันโอเค อย่างน้อยฉันก็ได้ทำในสิ่งที่ควรจะทำบ้าง”
“ไม่เลว...”
“อะไรไม่เลว??”
“กาแฟ ..คุณชงได้ไม่เลว”