บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 12
ภาพข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ พาดหัวกันอึกทึกครึกโครม “ไฮโซแอ๊บแตก ต้องคดีพยายามฆ่า”
แม่ของพิมพิชชาแต่งตัวทรุดโทรม นั่งอยู่ในห้องเช่าเก่าๆ ถอนหายใจเฮือกๆ ดวงตาแม่หมองเศร้า ที่ได้เห็นภาพข่าวของลูกสาวในหนังสือพิมพ์ “จะเป็นไงบ้างนะ...พิมลูกแม่”
พิมพิชชาอาละวาดทำลายข้าวของในบ้านทุกอย่างด้วยความโกรธ
อนงค์เดินมาเห็น ก็เตือนเสียงเครียด “พอได้แล้วคุณพิม...แค่นี้คุณก็ทำลายเกียรติยศ ศักดิ์ศรีของท่านจนไม่มีเหลือแล้ว คุณยังจะมาทำลายข้าวของของท่านอีก พอค่ะพอ” อนงค์เดินเข้ามา พยายามดึงของในมือพิมพิชชาออก ไม่ให้ขว้างปาอีก แต่พิมพิชชากลับผลักอนงค์จนล้มลง ก้นกระแทกพื้นอย่างแรง “โอ๊ยยย!” อนงค์ร้อง
พิมพิชชาชี้หน้าอนงค์ “อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน เอาตัวแกเองให้รอดก่อนเถอะ” อนงค์มองอย่างตกใจ พิมพิชชาเปลี่ยนไป “มองหน้าฉันทำไม? ถ้าไม่พอใจก็ไสหัวไป..ไป๊” พิมพิชชาจะปราดเข้ามาตบ อนงค์ร้องลั่นรีบผุดลุกขึ้น เดินขากระเผลกๆ ออกไป ทั้งที่เจ็บมาก พิมพิชชายืนตาขวาง สบถ กร้าว “คิดว่าฉันจะยอมแพ้แกเหรอ”
วรรษชลหิ้วถุงอาหาร และผลไม้ เดินมาเคาะประตูคอนโดเจ้เต่า
เขมปัณฑาเดินไปเปิดประตู “อ้าว!คุณวรรษ เชิญค่ะ”
“เบอร์รี่เป็นไงบ้างครับ??”
“อยู่ในห้องกับเอี๊ยมน่ะค่ะ”
วรรษชลยิ้ม จะเดินไปทางห้องอรัญภัทร แต่เวฬุถามขึ้นก่อน “คุณเป็นเพื่อนกับไอ้...เออ..คุณแทน นานหรือยังคะ”
“ผมดีใจนะครับ ที่คุณมะม่วงถามถึงนายแทน”
“อ๋อ ไม่ใช่สนใจหรอกค่ะ....แค่อยากจะรู้ว่าไปรู้จักมักจี่ กันได้ยังไงกับคนแบบนั้น”
วรรษชลหน้าสลด “ผมไม่ทราบเรื่องลึกๆ ว่าคุณสองคนไปมีเรื่องอะไรกัน...แต่ผมรู้ว่า เพื่อนผมมีปฏิกิริยาเปลี่ยนไป เมื่อเจอคุณ 2 คน...เชื่อเถอะครับ ถ้าเขาพยายามจะขอโทษ แสดงว่าเขาสำนึกผิดจริงๆ”
“แต่คงดีด้วยยากนะคะ” เวฬุยาบอก
“เขาเห็นผู้หญิงเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้...ไม่ให้เกียรติกันบ้างเลย” เขมปัณฑาเสริม
วรรษชลรู้สึกผิดแทน “เชื่อเถอะครับ....พวกเขาจะต้องทำทุกทางให้พวกคุณเห็นใจ และให้อภัยพวกเขาให้ได้”
“ไม่มีทาง” เวฬุยา และเขมปัณฑาตอบเกือบพร้อมกันทันที
วรรษชลอ่อนใจโน้มน้าวสองสาวไม่ได้ เลยเดินไปห้องอรัญภัทร