บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 12 หน้า 5
เบอร์รี่แกล้งยิ้มเซียวๆ ดูน่าสงสาร
“แล้วกลับไปอยู่คนเดียว หนูต้องระวังนะเบอร์รี่...ตอนนี้ข่าวหนูยังแรงมาก อย่าเผลอไปพูด ไปทำอะไรที่มันตีข่าวออกไปอีก” เจ้เต่าบอกด้วยความเวทนา
“ค่ะเจ้.. หนูจะระวังตัว ขอบคุณเจ้กับพี่เอี๊ยมมากๆ นะคะที่เมตตาหนู” เบอร์รี่ยกมือไหว้สองคนทำท่าน่าเอ็นดู
เจ้เต่ายิ้ม อรัญภัทรยิ้มน้อยๆ สายตาจับสังเกตเบอร์รี่อยู่เหมือนกัน
วรรษชลอยู่ที่ออฟฟิศ ยืนลังเลอยู่ครู่ ก่อนหยิบโทรศัพท์ถือขึ้นมาโทร.หาพิมพิชชา ไม่เห็นอรัญภัทรที่กำลังเดิน
พาเบอร์รี่เข้ามาที่ออฟฟิศ
ขณะที่พิมพิชชากำลังเดินเข้าไปที่คอนโดเจ้เต่า สายตามุ่งมั่น รับสายวรรษชลเสียงห้วน ไม่พอใจ “มีอะไรคะ....วรรษ??”
“ผมมีเรื่องสำคัญ อยากจะคุยกับคุณ”
อรัญภัทรยืนอยู่ด้านหลัง ได้ยินชัดเชน ตาวาวด้วยความโกรธ เบอร์รี่เห็นกริยาท่าทางของ อรัญภัทรก็ยิ้มร้ายแบบสะใจ มีเรื่องกันแน่ๆ
“แต่ตอนนี้...พิมมีเรื่องอื่นที่สำคัญ เกินกว่าที่จะคุยกับคุณ” พิมพิชชาบอกเสียงเครียด
“ไม่ได้นะพิม... คุณต้องมาคุยกับผม”
“ไหนคุณบอกงานยุ่ง ก็ไปทำงานของคุณสิ มายุ่งกับพิมอีกทำไม??”
“พิม...ผมขอร้อง...คุณมาหาผมเถอะ...นะ...พิม”
อรัญภัทรยืนฟังด้วยอารมณ์โกรธ และผิดหวัง มองวรรษชลอย่างเสียใจ ก่อนจะหันหลังกลับออกไปโดยที่วรรษชลไม่รู้ เบอร์รี่ยิ้ม เดินตามไป
“โอเคค่ะ ไว้พิมเสร็จธุระแล้ว จะแวะไปหาแล้วกัน แค่นี้นะคะ” พิมพิชชาตอบอย่างหงุดหงิด ก่อนวางสายอแล้วจ้องมองไปที่คอนโด สีหน้ามุ่งมั่น
วรรษชลวาง สีหน้าไม่สบายใจ
อรัญภัทรเดินหน้าเครียด ทั้งฉุนทั้งโกรธ รู้สึกเหมือนวรรษชลทรยศ และตัวเองจะแพ้พิมพิชชา เบอร์รี่วิ่งตามมา
เห็นนสีหน้าท่าทางของอรัญภัทรก็ยิ้มสะใจ ก่อนทำเป็นถามแบบไร้เดียงสา “อย่างนี้ใช่มั้ยคะพี่เอี๊ยมที่เค้าพูดว่า ถ่านไฟเก่าคุ พี่วรรษยังรักพี่พิมอยู่??”
อรัญภัทรหันมามองเบอร์รี่ถามสงสัย “รู้เรื่องคุณวรรษกับยายพิม ด้วยเหรอ??”