บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 10
ป้าไก่จอดรถ กำลังจะเดินไปร้านกาแฟที่นัดไว้กับพิมพิชชา เสียงโทรศัพท์มือถือดัง ป้าไก่รับสาย “ว่าไงเบอร์รี่???”
เบอร์รี่อยู่ออฟฟิศวรรษชล มองซ้ายมองขวา ก่อนบอกป้าไก่ “พี่ไก่คะ...หนูเห็นคุณเอี๊ยมกับคุณวรรษอยู่ด้วยกันค่ะ”
ป้าไก่ตาเป็นประกาย แต่พูดไว้เชิง “แล้วมาบอกพี่ทำไม?”
“หนูอยากตอบแทนบุญคุณพี่น่ะค่ะ... พอเห็นอะไรที่คิดว่าจะเป็นข่าวได้ เลยรีบโทร.มาบอก” เบอร์รี่ประจบ
“ถ้าอย่างนั้น ถ่ายรูปมาให้ด้วยสิ... การจะเป็นแหล่งข่าวที่ดี ต้องมีหลักฐานยืนยันด้วยรู้มั้ย??” ป้าไก่ยิ้ม หลอกใช้เบอร์รี่ แล้ววางสาย
เบอร์รี่ทำหน้าหงิก วางสายก่อนพึมพำ ฮึดฮัดกระฟัดกระเฟียด “อุตส่าห์คาบข่าวมาบอก ยังจะใช้ฉันอีก นังไก่เห็นแก่ตัว”
วรรษชล กับอรัญภัทรเดินออกมาจากออฟฟิศด้วยกัน “เดี๋ยวผมไปส่ง”
“เดี๋ยวคนที่กองเห็นหมด”
“คุณมากองผม คนก็เห็นกันหมด”
อรัญภัทรเสียงอ่อยๆ “ไม่เหมือนกันนี่คะ...กองคุณ มีแต่ทีมงานคุณ น้องๆ ของคุณ กองฉันมีใครก็ไม่รู้เยอะแยะเต็มไปหมด โดยเฉพาะนักข่าว”
วรรษชลยิ้มเข้าใจ “งั้น...ส่งใกล้ๆ กองถ่ายก็ได้.. ไป” วรรษชลแตะหลังอรัญภัทรพาเดินไปที่รถ
อรัญภัทรยิ้มมองวรรษชล สายตาแปลกๆ คิดในใจ “ให้มันรู้ไป...ว่าฉันจะสู้เธอไม่ได้ นังปลวกมหาภัย!! “
สองคนขึ้นรถขับออกไป เบอร์รี่วิ่งออกมาทันเห็นแต่ท้ายรถวรรษชลลิบๆ ได้แต่หน้าหงิกหน้างอ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร.หาป้าไก่ “พี่ไก่คะ...ถ่ายรูปไม่ทันค่ะ คุณวรรษขับรถออกไปกับคุณเอี๊ยมแล้ว”
ป้าไก่ฟัง วางสายแล้วยิ้ม เดินเข้าร้านกาแฟไป “สองคนนี้ยังไง ทั้งยายพิม ยายเบอร์รี่ มีข่าวมาให้ฉันทุกวัน”
วรรษชลขับรถ อรัญภัทรนั่งข้างๆ วรรษชลมองถนนสายตาไม่วอกแว่ก ไม่มีท่าทีจะเจ้าชู้ อรัญภัทรแอบ
มองแล้วค่อยๆ เอาหัวซบลงที่ไหล่ วรรษชลสะดุ้ง หันมามองก็เจอสายตาอรัญภัทรมองอยู่ก่อนแล้ว วรรษชลยิ้มเขิน อรัญภัทรเห็นวรรษชลเขิน ก็ยิ่งกล้าที่จะแกล้ง ขยับตัวเข้าใกล้ แล้วกอดแขนวรรษข้างซ้ายเอาไว้