รีเซต

บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 10 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 10 หน้า 5
14 มกราคม 2559 ( 23:22 )
1M
หน้ากากนางเอก ตอนที่ 10
18 หน้า

ป้ารับเงินพลางถาม “แล้วนี่ได้นอนมั่งหรือเปล่า?ตาโรยเชียว”

“ได้มั่งไม่ได้มั่ง  ตามธรรมดาของนักข่าวแหละป้า ต้องตามแหล่งข่าวตลอด ใครตกข่าว ไม่ทันชาวบ้าน เตรียมอดตายได้เลย ไม่มีที่ยืนในอาชีพหรอก”

“ยังไงดูแลตัวเองด้วยนะไก่ เดี๋ยวเป็นอย่างแม่เราอีกจะยุ่ง”

ป้าไก่ยิ้มหมองๆ “จ้ะป้า แต่ไก่เป็นอะไรไม่ได้หรอก.. ยังไงไก่ต้องอยู่ดูแลแม่ ดูแลป้า ดูแลครอบครัวของเราจ้ะ”

ป้ายื่นมือมาจับมือป้าไก่ สองคนกุมมือกันแน่น พร้อมทั้งกุมมือแม่ด้วย สายตาที่ป้าไก่ที่มองดูแม่ และป้า มีแต่

ความอ่อนโยน

 

ที่ไร่แทนรัก แทนไทนั่งอ่านข่าวจากอินเทอร์เนต ไล่อ่านข่าวของเวฬุยา แล้วก็เห็นข้อความพาดหัวข่าวทำนอง

เดิม “มะม่วงยัน เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด วอนหยุดเรื่องอัปมงคลซะที” แทนไทสะอึก หรี่ตามองดูเวฬุยาในรูป  

เสียงโทรศัพท์ดัง แทนไทละสายตาจากรูปหันไป รับโทรศัพท์ “เฮ้ยว่าไง?? กลับจากเมกาตั้งแต่เมื่อไหร่??”

ปลายสายที่โทร.คือปราชญ์  “พักหนึ่งแล้ว โทษที ยุ่งๆ เลยไม่ได้โทร.หา เมื่อไหร่จะมากรุงเทพฯ”

“ว่าจะไปเร็วๆ นี้แหละ มีเรื่องต้องลงไปเคลียร์เหมือนกัน”

“ดี...จะได้นัดวรรษด้วย เห็นมีข่าวกับนางเอก จะได้จับเข่าคุยซะเลย” ปราชญ์หัวเราะชอบใจ

“แล้วเจอกันเพื่อน!!”  แทนไทวางสายแล้ว มองรูปเวฬุยาอีก ทำหน้าเจ้าเล่ห์ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง

 

อรัญภัทร เวฬุยา และเขมปัณฑา ออกกำลังว่ายน้ำกันอยู่ที่สระว่ายน้ำในคอนโด มีเจ้เต่าจับเวลา เชียร์อยู่ขอบ

สระ “อดทนหน่อย อดทนหน่อย อีกนิดนึงๆๆ... “ แจ้เต่ามองดูนาฬิกาจับเวลา แล้วเป่านกหวีดปรี๊ดดด “โอเคๆๆๆ“

สามสาวๆ โผเข้าเกาะที่ขอบสระ แต่ละคนทำหน้าเหยเก 

อรัญภัทรบ่น “เบื่อจริงๆ เลยออกกำลังกายเนี่ย”

เวฬุยาหันมาค้อน “จะทำอะไร ก็ต้องมีความอดทน ต้องมีวินัยกันทั้งนั้นแหละ”

อรัญภัทร มองหน้าเวฬุยา “หิวรึไง???? ถึงได้พูดกระแนะกระแหนฉันอยู่ได้”

“อย่าเพิ่งทะเลาะกันได้มั้ย??....” เขมปัณฑาบอก แล้วหันมาพูดกับกับเจ้เต่า “เจ้...เขมอยากได้งาน”

“เดี๋ยวหาให้ แต่จะให้กลับไปรับงานเดิม เจ้ไม่เอานะ เจ้ไม่อยากทำงานกับคนประสาท  อีตานั่นก็บ๊าบ้า  ใครไม่รู้  วางอำนาจชะมัดเลย”

“เอ๊ะ! หรือที่เค้าโทร.มาตามบ่อยๆ เป็นเพราะเค้าชอบเจ้” อรัญภัทรแหย่

“บ้า!! พูดอะไรบ้าๆ” เจ้เต่ายิ้มเขิน

“แต่ก็กระชุ่มกระชวยใช่มั้ยล่ะ??” 


18 หน้า