บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 10 หน้า 2

“ให้รู้กันไปว่าฉันกับแก ใครจะแน่กว่ากัน” รอยยิ้มร้ายสะใจผุดขึ้น เมื่อคิดถึงพิมพิชชา แต่แล้วก็สะดุ้งเฮือก เมื่อวรรษชลเอื้อมมือ มากุมมือเอาไว้ อรัญภัทรเอามือสองข้างกอดแขนวรรษชลข้างซ้ายที่จับพวงมาลัยไว้  

สายตาของวรรษชลมีแต่ความอ่อนโยนจริงจัง ต่างจากอรัญภัทรที่ขณะนี้ อยากเอาชนะพิมพิชชาเท่านั้น

พิมพิชชานั่งคุยกับป้าไก่ ในร้านกาแฟ สีหน้าเครียดมาก และโมโห“ป้าจะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจนะคะ  แต่พิมไม่ได้เป็นคนปล่อยรูปตัวเอง และพิมก็มั่นใจ ว่าคนที่ทำคือคุณเอี๊ยม” ป้าไก่หรี่ตามอง แต่ไม่ถาม ทำทีไม่สนใจ เพื่อหยั่งเชิง พิมพิชชาเห็นสีหน้าป้าไก่ก็เล่าต่อ “ป้าก็รู้นี่คะ...ว่าคุณเอี๊ยมอยู่กับคุณวรรษ”

“แล้วไงคะ??”

“อ้าว!คุณเอี๊ยม แอบขโมยรูปไปจากคุณวรรษน่ะสิคะ”

ป้าไก่ หรี่ตามองสงสัย รีบถามอย่างเร็ว “แล้วคุณวรรษมีรูปคุณได้ยังไง??” พิมพิชชาอึกอัก อยากจะเปิดเผยแค่ไหนก็ไม่กล้า เพราะยังเกรงอานนท์อยู่ ป้าไก่เห็นท่าทีของพิมพิชชาก็ยิ่งสงสัย ถามซ้ำ“คุณวรรษมีรูปคุณได้ยังไงคะ??”

พิมพิชชาแกล้งถอนหายใจ “พิมเป็นผู้หญิง พูดไปก็ไม่ดี โดยเฉพาะพิมมีสามีแล้ว.. แต่ป้าไก่เชื่อพิมเถอะนะคะ คุณเอี๊ยมเป็นคนส่งรูปให้นักข่าวเพื่อทำลายพิมจริงๆ”

ป้าไก่มองพิมพิชชานึกถึงวันที่เบอร์รี่ส่งรูปพิมพิชชามาให้ และบอกว่าพิมพิชชาบังคับ ป้าไก่อมยิ้ม ถามว่า “แล้วมาบอกป้าทำไมคะ? ป้าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลย นอกจากซะว่า..คุณจะใช้ปากป้าพูดต่อ”

พิมพิชชาหยิบซองเงินขึ้นมายื่นให้ป้าไก่ “พิมรู้ว่าปากป้าไก่ แปรผันตรงกับจำนวนเงิน หวังว่าเงินในซองนี้ จะทำให้ปากป้าไก่ยาววววววชนิดให้ชื่อคุณเอี๊ยมฉาวววทั่ววงการเลยนะคะ” ป้าไก่ยิ้ม ไม่พูดอะไร ยื่นมือไปรับซอง ดวงตาเหมือนจะมีแววหมองลง พิมพิชชาหัวเราะ มองป้าไก่อย่างสมเพช “ป้าไก่เหมือนที่คุณเอี๊ยมพูดจริงๆ ด้วย หิวเงิน” ป้าไก่เงยหน้ามอง พิมพิชชายิ้มเหยียดพูดต่อ “แต่เอาเถอะค่ะ ถ้าเงินของพิม ช่วยเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง จ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเช่าบ้าน  ค่าเดินทางให้ป้าไก่ได้ พิมก็ยินดี” พิมพิชชาลุกขึ้นเดินออกไป

มือป้าไก่ที่จับอยู่ที่ซองเงินสั่นระริก คำพูดของพิมพิชชากระทบความรู้สึกป้าไก่อย่างแรง หน้าหมอง ก่อนที่จะ

เชิดหน้าขึ้น กลบเกลื่อนความรู้สึกในใจ คว้าซองเงินใส่กระเป๋า แล้วลุกเดินออกไป

ที่กองถ่ายละคร ทีมงาน ช่างไฟ ช่างกล้อง  เก็บอุปกรณ์การทำงานกันสีหน้ายิ้มแย้ม พูดกลั้วหัวเราะ“โอ้โห! วันนี้เลิกกองตั้งแต่แดดยังไม่ทันจะหมด  กลับบ้านแทบไม่ถูกเลยว่ะ”

คอสตูมสาวประเภทสอง หอบเสื้อผ้าออกมาพร้อมช่างหน้า ช่างผม แซวว่า “กลับบ้านตัวเองไม่ถูก งั้นกลับบ้านพี่ดีมั้ยจ้ะ แอร้ยยยย!!”