บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 10 หน้า 4

“แต่มีคนตาดี เห็นจริงๆ นะคะ”  ป้าไก่ยิ้ม มองเอี๊ยม แบบมั่นใจว่าฉันเห็นจริง 

อรัญภัทรเผลอชักสีหน้าเบื่อ “ไม่มีค่ะไม่มี  จะเอาอะไรอีก? ตอนนี้ขยับไปไหนไม่ได้เลย อย่าจับผิด..ขอร้องอย่าจับผิด อย่าคิดอะไรกันไปเอง ถ้ามีอะไรเอี๊ยมบอกอยู่แล้ว ไม่ปิดบัง” 

“คำตอบคุ้นๆ นะคะ แล้วป้าก็จำได้ คนตอบอย่างนี้ โป๊ะแตกทุกราย น้องเอี๊ยมอย่าโป๊ะแตก เหมือนรุ่นพี่นะคะ”   ป้าไก่ยิ้มเยาะก่อนหันไปหาเวฬุยา “น้องมะม่วงล่ะคะ กับข่าวที่เกิดขึ้น กล้องวงจรปิดจับภาพได้เลยนะคะ”

เวฬุยาตอบอย่างจริงจัง แตกต่างจากอรัญภัทร “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด มะม่วงยืนยันไม่เคยทำอะไรอย่างนั้นกับเจ้าของรีสอร์ทก็ไม่เคยรู้จักกันค่ะ”

“ยืนยันคำเดิม??”

“มะม่วงไม่ได้โกหก พูดกี่ทีก็เหมือนเดิมค่ะ แล้วก็ขอร้อง เลิกพูดเรื่องอัปมงคลแบบนี้ซักที  เรื่องเน่าๆ ออกจากปากใคร เดี๋ยวคนพูดจะเน่าตามนะคะ”

ป้าไก่หน้าเจื่อน  นักข่าวอื่นๆ หันไปถามเขมปัณฑา พอเป็นพิธี 

“น้องเขมล่ะคะ? เหมือนช่วงนี้เงียบๆ ไป”

“ไม่มีเรื่องหัวใจแบบเพื่อนๆ เหรอคะ?”

เขมปัณฑาหน้าเจื่อนไปนึกถึงปราชญ์  ไม่ใช่ด้วยความคิดถึง แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คล้ายเรื่องของเวฬุยา “ไม่มีค่ะ เขมไม่ได้เจอใครเลย  ไว้มีอะไรเขมจะบอกนะคะ” เขมปัณฑายิ้มหวาน

ป้าไก่มาที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง บุคลิกท่าทางต่างไปจากที่ทุกคนเคยเห็น ท่วงท่าสุขุมนุ่มนวลเป็นผู้ใหญ่สมวัย เปิดประตูเข้ามาในห้องคนป่วย ในมือมีถุงผลไม้มาด้วย  ป้าไก่มองที่เตียง เห็นแม่นอนหลับ ที่ศีรษะมีผ้าพันเอาไว้  ป้าของป้าไก่นั่งเฝ้าอยู่ 

ป้าไก่ทักเสียงใส ไม่มีเค้าความเคร่งเครียด เศร้าหมอง “วันนี้แม่เป็นยังไงบ้างป้า??”

“ดีขึ้นแล้วล่ะ หมอบอก ถ้าอาการทรงตัวอยู่อย่างนี้ อีกวันสองวันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

ป้าไก่ยิ้มโล่งใจ เอื้อมมือไปบีบมือของแม่เบาๆ บอกป้าว่า “ค่อยโล่งใจหน่อย แต่ยังไง ป้าต้องดูแลแม่อย่างเข้มงวดเลยนะ ของมันๆ แคลอรี่สูงๆ อย่าให้กิน เห็นมั้ยคอเลสเตอรอลมันขึ้น จนแม่วูบ ดีนะที่ล้มแค่หัวแตก ถ้าเส้นเลือดในสมองแตกล่ะแย่เลย”

“จ้ะ”

ป้าไก่หยิบซองเงิน ล้วงเอาเงินออกมาทั้งปึก ส่งให้ป้า มือของป้าไก่สั่นน้อยๆ ขณะบอก “ไก่ต้องไปทำงาน  คงอยู่ดูแลแม่ตลอดไม่ได้ ป้าเก็บเงินไว้นะ เผื่อต้องจ่ายค่าหมอค่ายาพิเศษ  แล้ววันไหน แม่ออกจากโรงพยาบาล เดี๋ยวไก่มารับ”