บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 17 หน้า 2
“เอี๊ยม......” เขมปัณพาเรียกด้วยความเป็นห่วง
แต่เวฬุยาห้ามไว้ “เขม! ไม่ต้องตามไป ตอนนี้ใครพูดอะไร เอี๊ยมก็ไม่ฟังหรอก”
อรัญภัทรหลบมานั่งร้องไห้อยู่คนเดียวบนดาดฟ้า เป็นครั้งแรกที่อรัญภัทรร้องไห้ให้คนอื่นเห็น หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอ่านไลน์ที่เคยคุยกับวรรษชล อ่านข้อความที่ดีๆ จากวรรษชล เพื่อต้องการกำลังใจ
“ฝันดีนะ” .... “เอี๊ยมรู้มั้ย เอี๊ยมเป็นของขวัญที่ผมตามหามาทั้งชีวิต” ... “ผมรักคุณนะ” ......
“ถ้าคุณรักชั้นจริง ทำไมคุณไม่ดูแลชั้นดีๆ...ปล่อยให้ชั้นมาร้องไห้อยู่ตรงนี้คนเดียวทำไม...”
เขมปัณฑาเดินไปเดินมาด้วยความไม่สบายใจ ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่อรัญภัทรโวยวายเรื่องคลิปที่ถูกส่งไปหาวรรษชล เวฬุยามองดูอย่างหงุดหงิด เพราะคิดว่าเขมปัณฑาเป็นห่วงอรัญภัทรมากไป ทั้งที่อรัญภัทรเป็นคนไม่มีเหตุผล
“นี่...เขมจะไปแคร์อะไรกับคนที่ไม่มีเหตุผล และไม่ยอมฟังใครอย่างยายเอี๊ยม..หะ...แค่คิดว่าเขมเป็นคนส่งคลิปนั้นไปให้คุณวรรษ ยายเอี๊ยมก็คิดผิดแล้ว...ไม่รู้ว่าเอาสมองส่วนไหนคิด...พูดแล้วก็โมโหไม่หาย...อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นคนทำ”
เขมปัณฑานิ่งคิดอยู่พักหนึ่ง “แล้วใครเป็นคนส่งคลิปไปให้คุณวรรษล่ะมะม่วง ในเมื่อนอกจากคุณพิมกับพวกเรา ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ แถมโทรศัพท์ก็อยู่กับเขมตลอด...จะไม่อยู่ก็แค่ตอน..ที่...”
เวฬุยานึกได้เหมือนกัน “ตอนที่อยู่บริษัทคุณวรรษ...เขมชาร์จแบตโทรศัพท์...เอ๊ะ...แต่ว่าโทรศัพท์มันก็วางอยู่ใกล้ๆ เรานี่นา แล้วเราก็นั่งอยู่ตรงนั้นกันหมดทุกคนด้วยนะ”
“อือ...ใช่...มันคงไม่ส่งไปเองแน่ๆ”
“คุณวรรษเป็นคนเอาโทรศัพท์เขมไปชาร์จแบต...เฮ่ยย...อย่าบอกนะว่าคุณวรรษเป็นคนส่งคลิปให้ตัวเอง”
“ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน คุณวรรษจะไปรู้เรื่องคลิปนี้มาจากไหน แล้วเค้าจะทำไปทำไมให้ตัวเองต้องเสียใจ..”
วรรษชลนั่งทำงานอยู่กับป้อมในห้องตัดต่อ หน้าจอคอมพิวเตอร์ เป็นสารคดีที่ไปถ่ายทำตัวล่าสุด แต่วรรษชลหน้าตาเหม่อลอย สติสมาธิไม่ค่อยอยู่ที่หน้าจอเท่าไหร่ ยังคิดเรื่องเอี๊ยมอยู่
“พี่วรรษอยากได้ภาพไหนบอกผมได้เลยนะครับพี่”
“อือ....” วรรษชลตอบเหม่อๆ
ป้อมเห็นวรรษชลยังนิ่ง เลยหยุดเครื่องไว้ ก่อนจะหันมาถาม“ว่าแต่...พี่จะเอาภาพอะไรบ้างอ่ะพี่”
“เอ่อ.... ขอดูอีกรอบได้มั้ย?”
“นี่ผมเปิดมาให้พี่ดูไปประมาณ..” ป้อมนับนิ้วไปเรื่อยใหญ่โต “7 รอบครึ่งแล้วนะพี่”
“เห้ย ถึงเหรอ..สองสามรอบเองมั้ง”
“ยังดีที่จำได้ ผมว่าพี่ไม่มีสมาธิเลยล่ะวันนี้ ไปพักก่อนมั้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาต่อกัน”
“ได้ที่ไหนล่ะ เทปต้องส่งวันอังคารไม่ใช่เหรอ”