บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 19 หน้า 2
ศุภารมย์มองวาสนากับอนันยชซุบซิบกันอย่างสงสัย “ป้ากับวันมีอะไรหรือเปล่าคะ...”
“เอ่อ...เปล่าครับ...ผมแค่เป็นห่วงยายน้อยน่ะครับที่โดนจี้เมื่อกี้คงตกใจไม่น้อย”
“น่ารักจริงหลานยาย...พ่อพลกับแม่ต่ายก็รู้นี่ว่าฉันเป็นโรคหัวใจ...ใจคอยังไม่ค่อยดีเลย...นี่ก็ไม่รู้ว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะอีกหรือเปล่า...ฉันเลยกะว่าจะขอให้ยัยณิต กลับไปนอนเป็นเพื่อนฉันสักคืน...พ่อพลกับแม่ต่ายคงไม่ติดอะไรใช่มั้ย”
“เรื่องนี้คงต้องถามวันเองนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ...ผมห่วงความรู้สึกณิตมากกว่า...ถึงกลับไปกับผม...ณิตก็คงนอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงยายน้อยอยู่ดี...ยังไงซะพรุ่งนี้ยายน้อยก็ต้องพาณิตมาส่ง”
“ขอบคุณนะคะคุณวัน”
ศุภารมย์มองอนันยชที่หน้าตาไม่สบอารมณ์แต่ก็ต้องยอมทำตามใจวรรณิต
ที่ห้องจัดเลี้ยงที่ถูกคาดด้วยเทปสีเหลืองดำ ตำรวจกันนักข่าวให้ออกไป ศพยงยุทธถูกรูดซิปปิดและถูกยกออกไป ตำรวจเก็บหลักฐานถ่ายรูปที่เกิดเหตุ และวางเลขกำกับกระสุนที่ตกตามพพื้น
ลิลินจ้องมองโน้ตบุ้คอยู่มุมหนึ่ง หญิงสาวมองซ้ายมองขวาเห็นตำรวจต่างยุ่งๆ กันอยู่ เธอจะเดินตีเนียนเข้าไปที่โน้ตบุ้ค
เสียงตำรวจก็ดังเข้ามาร้องห้าม “เข้าไม่ได้นะครับคุณ”
“ฉันแค่จะเข้ามาเอาของเองค่ะคุณตำรวจ”
“ของอะไรครับ”
“โน้ตบุ้คค่ะ”
“คงไม่ได้ครับ...เพราะต้องนำกลับไปตรวจแนววิถีกระสุนก่อน”
ลิลินตกใจแต่เก็บอาการไว้ ก่อนจะคิดหาทางคุยกับตำรวจ “งั้น...ขอแค่เอาแผ่นซีดีที่อยู่ในเครื่องได้มั้ยคะ...คือฉันต้องใช้ร้องเพลงน่ะค่ะ”
“ไม่ได้ครับ...ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องต้องใช้ในการสอบสวนครับ”
“แต่ฉันจำเป็นต้องใช้งานจริงๆนะคะ”
ระหว่างนั้นก็มีมือหนึ่งมาจับที่แขนลิลิน ลิลินตกใจมองตามก่อนจะเห็นว่าเป็นปรมัตถ์ “มัต !”
ปรมัตถ์จะแกล้งพูดเพื่อไม่ให้ตำรวจสงสัยลิลิน “ไม่เป็นไรน่ะลิน...เดี๋ยวมัตไรท์แผ่นให้ใหม่...” เขาหันไปตัดบทให้ตำรวจไป “ขอบคุณนะครับ”
พอตำรวจเดินออกไปลิลินรีบหันไปคุยกับปรมัตถ์อย่างหงุดหงิด “มัต...แต่นั่นเป็นอาวุธสุดท้ายของเราแล้วนะ”
“มัตรู้...แต่ยิ่งลินทำอย่างนี้...ตำรวจยิ่งสงสัยนะลิน” ลิลินยังอาลัยอาวรณ์ “ไว้เราค่อยหาทางใหม่ดีกว่านะลิน”
ลิลินมองตามโน้ตบุ้คที่ตำรวจเก็บใส่กล่องยกออกไปอย่างเสียใจ