บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 27
ท่านรองศัลย์กำลังจะเหนี่ยวไกยิงลิลินจากทางด้านหลัง แต่แล้วทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เขารีบเก็บปืนทันที ก่อนที่ศุภารมย์จะเปิดประตูเข้ามา
ลิลินเห็นศุภารมย์ก็แปลกใจว่าเป็นใคร ท่านรองศัลย์เห็นศุภารมย์ก็หน้าเสีย ศุภารมย์เห็นท่านรองศัลย์ก็รู้ทันทีว่าเขามาหาลิลินทำไม
“คุณเป็นใครคะ”
“เธอจำฉันไม่ได้จริงๆเหรอ”
“เรารู้จักกันด้วยเหรอคะ”
“ฉันนึกว่ารองศัลย์จะบอกเธอแล้วซะอีก“
“ผมกำลังจะพาเธอไปหาคุณต่ายพอดี...แต่ในเมื่อคุณต่ายมาแล้ว...ผมคงต้องขอตัว”
ทิวัตถ์เข้ามาในห้องพอดี ทิวัตถ์งงเมื่อเห็นศุภารมย์และศัลย์อยู่ภายในห้อง “แม่ต่าย! รอง ! “
“ผมไปก่อนนะครับ”
“อ้าว...ทำไมรีบกลับละครับ”
“รองเขาเสร็จธุระแล้วน่ะ” ศุภารมย์พยักหน้าให้ท่านรองศัลย์ เขาจึงเดินออกไป
ทิวัตถ์เข้ามาหาศุภารมย์ด้วยความแปลกใจ “คุณแม่มาทำอะไรครับ”
“ยังไงคุณลินก็เคยเป็นครูสอนร้องเพลงแม่...ถ้าไม่มาเยี่ยม...ก็คิดว่าจะใจดำไปหน่อย...แม้ว่าเธออาจจะเคยทำอะไรแม่ไว้ก็เถอะ”
ทิวัตถ์ชะงักไป ลิลินเดินเข้ามาถามทิวัตถ์ด้วยความแปลกใจ “นี่คุณแม่ของคุณเหรอคะ”
“ใช่...คุณจำได้บ้างมั๊ย”
ทันทีที่ลิลินเริ่มใช้ความคิดเธอก็มีอาการปวดหัวขึ้นมา ลิลินเอามือกุมขมับ
ทิวัตถ์ตกใจพาลิลินไปนั่งที่เตียง “คุณปวดหัวเหรอ”
“นิดหน่อยค่ะ”
ศุภารมย์เดินเข้ามาหาลิลิน ก่อนจะมองหน้าลิลินนิ่งไม่พูดอะไร
“เอ่อ...” ลิลินรู้สึกตัวว่าถูกศุภารมย์จ้องอยู่
“ลิลิน....ฉันอโหสิให้เธอนะ”
“อโหสิ...ฉันไปทำอะไรให้คุณเหรอคะ”
“ช่างมันเถอะ...เรื่องมันผ่านมาแล้ว”