บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 27 หน้า 5
“ครับ”
“ไปไหนกันมาล่ะคะ “
“เอ่อ....ยายพาณิตไปทำบุญมาน่ะค่ะคุณพ่อ...คุณแม่”
“แหมน่าเสียดายนะ....ฉันว่าวันหลังต้องพาแม่ต่ายกับพ่อพลไปด้วยกันบ้างแล้ว”
ศุภารมย์สังเกตวรรณิต “แล้วหนูณิตเป็นอะไรรึเปล่า ดูตาบวมๆ”
“ณิตเป็นภูมิแพ้น่ะค่ะ”
ทรงพลเป็นห่วง “ช่วงนี้ดูจะไม่สบายบ่อยๆ...ดูแลตัวเองหน่อยนะ”
“ค่ะ...คุณพ่อ”
ระหว่างนั้นทิวัตถ์ก็พาลิลินเดินเข้ามา ร้องทักทุกๆคน “สวัสดีครับทุกคน”
ลิลินเห็นทิวัตถ์ไหว้ ก็ไหว้ตามบ้าง “สวัสดีค่ะ”
ทุกคนในบ้านอึ้งไปที่เห็นลิลิน โดยเฉพาะศุภารมย์ที่นิ่งอึ้งไปพักก่อนที่จะหลุดคำพูดออกมา “เธอ...”
ลิลินเห็นศุภารมย์ก็จำได้ “อ้าว...คุณแม่...ได้เจอกันอีกแล้วนะคะ”
ศุภารมย์อึ้งเมื่อเห็นลิลิน ลิลินรู้สึกสงสัยในท่าทางที่ศุภารมย์มองมา
ทรงพลถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “หนูลิน...หายดีแล้วเหรอ”
“เอ่อคุณ...”
“นั่นพ่อผมเอง”
ลิลินยิ้มให้ทรงพล วาสนาพูดแทรก “หลานวินพาแม่นักร้องนี่มาที่บ้านทำไมกันห๊ะ....หรือว่า.....”
“ลินไม่สบายน่ะครับ...ผมก็เลยพาเธอมาที่นี่”
ศุภารมย์ซัก “วินหมายความว่าไง...จะให้คุณลินมาอยู่ที่นี่เหรอ”
“ครับแม่ต่าย”
“ไม่ได้นะวิน...ลูกก็รู้ว่าเธอ...”
“แต่ตอนนี้เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเราเป็นใคร”
“แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าสถานะของเธอจะเปลี่ยนไปจากเดิมได้นี่”
วาสนาโวยวาย “ตายๆๆ....สงสัยพ่อวินจะเสียสติไปแล้วแน่ๆ”
วรรณิตดึงแขนห้าม “ยาย”
“วิน...พาหนูลินขึ้นไปบนห้องก่อนเถอะ...เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน”
“ขอบคุณครับพ่อ” ทิวัตถ์พาลิลินออกไป
วรรณิตยังคอยดึงแขนวาสนาที่ดูไม่ค่อยพอใจเอาไว้
“พ่อพลกับแม่ต่ายจะให้ยัยเด็กนั่นอยู่ที่นี่จริงๆเหรอ หัวนอนปลายเท้าเป็นยังไงก็ไม่...”
ทรงพลตัดบท “ปล่อยให้เป็นเรื่องในครอบครัวของเราเถอะครับ”
“นี่...”