บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 9

ที่ห้องอาหาร โรงแรมรอยัลเพิร์ล ศุภารมย์วางส้อมลงบนจานขนมที่ทานไปได้บางส่วนแล้วยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ ด้านลิลินนิ่งอย่างสงวนท่าที ทิวัตถ์แอบชำเลืองมองลิลิน

“ขนมที่นี่ยังรสชาติเหมือนเดิม” ศุภารมย์มองไปแล้วเห็นขนมตรงหน้าลิลินไม่ค่อยพร่อง ”เธอไม่ชอบของหวานเหรอ”

ทิวัตถ์อดพูดแขวะไมได้ “น่าจะใช่มั้งครับ...เพราะดูจากลักษณะแล้ว...คุณลินน่าจะชอบของคาวมากกว่า”

“จะของคาวของหวาน...ถ้าถูกใจ...ฉันทานได้หมดแหละคะ...แต่ถ้าลองเกลียดอะไรแล้ว...ก็จะเกลียดไปจนวันตาย” ลิลินพูดกระแทกใส่ทิวัตถ์ ทิวัตถ์เองก็รู้ เขามองลิลินด้วยความหมั่นไส้   

ที่หน้าทางเข้าห้องอาหาร สารวัตรศัลย์ใส่หมวกและแว่นดำเดินเข้ามา เขาเดินผ่านโต๊ะที่ศุภารมย์นั่งอยู่ ไปนั่งที่โต๊ะห่างออกไปไม่ไกล พนักงานเดินเข้ามายื่นเมนูให้ที่โต๊ะ 

สารวัตรศัลย์ไม่รับเมนูแต่สั่งกับพนักงานเลย “กาแฟดำ” พนักงานเดินออกไป   

สารวัตรศัลย์มองมาที่ลิลินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะศุภารมย์อย่างไม่วางตา  

ที่โต๊ะศุภารมย์ ศุภารมย์มองทิวัตถ์กับลิลินอย่างสังเกต “แล้วมานั่งคุยกับฉันอย่างนี้...พวกเราไม่ได้กวนเวลาเธอใช่มั๊ย”

“ไม่หรอกค่ะ...ฉันมีงานแค่ตอนกลางคืน “

สารวัตรศัลย์มองลิลินอย่างพิจารณาก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดโทร  

เสียงโทรศัพท์ของศุภารมย์ดังขึ้น เธอหยิบมือถือออกมาก่อนจะมองเบอร์เห็นเป็นสารวัตรศัลย์โทรมา “สวัสดีค่ะคุณนายโสภิต...ตกลงว่าใช่สร้อยไข่มุกเส้นนั้นหรือเปล่าคะ”

“เธอคือผู้หญิงคนที่ผมเจอคืนนั้น”

ศุภารมย์ยิ้มรับ “แน่ใจนะคะคุณนาย”

สารวัตรศัลย์มองไปที่ลิลินอย่างพิจารณาเพื่อทบทวนความทรงจำ ก่อนที่จะตอบด้วยความมั่นใจ “แน่นอนครับ”

“ได้ค่ะ...ถ้าคุณนายยืนยันอย่างนี้...ฉันจะได้มั่นใจ...สวัสดีค่ะ “ ศุภารมย์วางสายพร้อมกับมองลิลินอมยิ้มเล็กๆ ให้   ที่โต๊ะสารวัตรศัลย์ พนักงานเอากาแฟมาเสิร์ฟ แต่ศัลย์หยิบเงินแล้ววางไว้ ก่อนจะเดินออกไปเลย พนักงานมองตามอย่างงงๆ

ศุภารมย์มองลิลินก่อนที่จะพูดต่อ “ขอโทษที่เสียมารยาทนะ พอดีคุณนายโสภิตโทรมาเรื่องสร้อยไข่มุกน่ะจ้ะ...พูดถึงคุณนายโสภิต...ทำให้ฉันนึกออกพอดีว่าอยากจะถามอะไรคุณลินอีกข้อ”

“ถามมาเถอะคะ...ถ้าตอบได้...ฉันก็จะตอบ”