บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 13 หน้า 2
ป้าจวนก็คิดว่าทั้งสองกลัวตนจึงไม่สนใจ “แล้วอีกอย่าง...ถึงจะเข้ามาได้แต่ก็คงทนคุณท่านไม่ได้นานหรอก...พวกแกรู้มั้ยว่าเพราะอะไร”
“แล้วเพราะอะไรล่ะ”
ป้าจวนมองข้างหลัง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นศุภารมย์ยืนอยู่ “คุณท่าน!! เอ่อ...คุณท่านจะรับอะไรทำไมไม่สั่งเด็กมันล่ะคะ”
“ก็อยู่กันแต่ในนี้...ฉันเรียกตั้งนานก็ไม่เห็นใครซักคน”
ป้าจวน สลวย ก้มหน้ากันงุด
“คุณวินโทรมาบ้างหรือเปล่าป้า”
“ไม่นี่คะคุณท่าน...ทำไมเหรอคะ”
“ไม่มีอะไรหรอก”
“อย่าห่วงเลยค่ะคุณท่าน...คุณวินไม่โทรมาอย่างนี้...คงกำลังชื่นชมดื่มด่ำกับธรรมชาติ...แล้วปล่อยตัวปล่อยใจจนลืมโทรกลับมากระมังคะ”
ศุภารมย์พยักหน้ากำลังจะเดินออกไป ทุกคนทำหน้าโล่งใจ ก่อนที่ศุภารมย์จะหันกลับมาจนทุกคนตกใจ “อ้อ...ถ้าใครว่างก็ไปดูสวนหลังบ้านหน่อยนะ...หญ้าขึ้นรกมากแล้ว”
“ครับคุณท่าน...กระผมจะรีบไปดูเดี๋ยวนี้เลยครับ”
“อ้าวไอ้พี่ยอด...ไหงเมื่อกี้บอกว่าไม่ใช่หน้าที่ไง เดี๋ยวหลวยไปดูให้เองค่ะ”
“แกไม่ต้อง...เดี๋ยวฉันไปดูเอง”
“ป้า” ศุภารมย์เรียก ป้าจวนสะดุ้ง “แล้วเรื่องคนที่ป้าน้อยเคยเอามาฝากเป็นอย่างที่ว่าจริงเหรอ”
ป้าจวนได้ทีจึงรีบเล่าเรื่องให้ศุภารมย์ฟังอย่างสนุกปาก “แหม...จวนก็ไม่อยากจะเม้านะคะคุณท่าน...แต่มันจริงซะยิ่งกว่าจริงอีกค่ะ...คุณท่านจำนายนิกรที่ถูกส่งมาเมื่อปีก่อนได้มั้ยคะ...โอ๊ย...รายนั้นไม่ต้องพูดถึง...อะไรขึ้นชื่อว่าเลวมันทำหมด...วันนั้นจวนจับได้คาหนังคาเขาว่ามันแอบขโมยเงินค่ากับข้าว...แล้วก็สร้อยทองของนังเม็ดนุ่น” ศุภารมย์นิ่งอย่างคิดตามที่ป้าจวนพูด ป้าจวนเห็นศุภารมย์นิ่งก็พูดต่อ “จวนเองก็ไม่ได้ตั้งแง่อะไรกับยายน้อยหรอกนะคะ...แต่จวนว่าคุณท่านอย่าไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับยายน้อยน่ะเป็นดีที่สุด”
เม็ดนุ่นเข้ามาพอดี “คุณท่านคะ...คุณยายน้อยมาขอพบค่ะ”
ศุภารมย์ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาได้ ก่อนจะเดินออกไป
ป้าจวนมองตามแล้วถอนหายใจ “ตายยากจริงๆ”
ที่ห้องรับแขก วาสนากำลังหยิบขนมในจานใส่ถุงที่เตรียมมา พอเหลือบเห็นศุภารมย์เดินเข้ามาก็รีบยัดลงกระเป๋า ศุภารมย์ยิ้มมีเลศนัยเข้ามาแล้วยกมือขึ้นไหว้วาสนา วาสนาจะรับไหว้ประหลกๆ “แม่ต่ายคงรู้อยู่แล้วสินะว่าฉันจะมา”
“คนฉลาดๆอย่างป้า...ก็คงจะมารับข้อเสนอของฉันใช่มั้ยคะ”