บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 13 หน้า 5
ศักดิ์สิทธิ์หน้าเจื่อน “คือ...”
“ทำไมสิทธิ์ไม่ช่วยดูแลวินให้น้า...แบบนี้เห็นทีน้าคงจะไม่ยอมให้วินไปไหนอีกแล้ว”
ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งหน้าจ๋อย ทิวัตถ์รีบแก้ตัวขึ้น “พ่อกับแม่ต่ายจะไปโทษสิทธิ์คนเดียวก็ไม่ถูกครับ...ผมต่างหากที่ไม่ทันระวังตัวเอง”
ระหว่างนั้นเห็นวิชนีวิ่งโวยวายมาตามทาง “หมอ...หมอ ! “
ทุกคนหันไปก็เห็นวิชนีวิ่งกระหืดกระหอบมาหยุดหน้าทิวัตถ์
ศักดิ์สิทธิ์ปราม “กรุณารักษาความสงบหน่อย...ที่นี่โรงพยาบาลนะไม่ใช่สนามเด็กเล่น...หัดเกรงใจคนไข้คนอื่นบ้าง”
ทิวัตถ์ถาม “คุณนีจะรีบไปไหนเหรอครับ”
“เอ่อ” วิชนีเห็นศุภารมย์กับทรงพล “แล้วนี่ใครน่ะ”
“พ่อกับแม่วินน่ะ”
“สวัสดีค่ะ” วิชนียกมือไหว้ทรงพลกับศุภารมย์ ทั้งสองรับไหว้
ศักดิ์สิทธิ์แปลกใจ “เอ๊ะ...นี่เธอต้องอยู่เฝ้าคุณลินไม่ใช่เหรอ”
ทิวัตถ์ได้ยินก็สนใจขึ้นมาทันที เช่นเดียวกับทรงพลและศุภารมย์
“จริงด้วย...ฉันต้องไปตามหมอก่อน”
ทิวัตถ์ตกใจ “คุณลิน...คุณลินทำไม”
“ลิน...ลิน...ลินฟื้นแล้ว”
ทิวัตถ์แอบยิ้มดีใจที่รู้ว่าลิลินฟื้น
ศักดิ์สิทธิ์แขวะ “คุณลินฟื้นก็ดีแล้วนี่...แล้วทำไมเธอต้องร้องโวยวายอย่างกับคุณลินเป็นอะไร...”
“เอ้า...ก็ฉันดีใจนี่...เออ...เดี๋ยวฉันไปตามหมอก่อน...บอกว่าลินฟื้นแล้ว” วิชนีหันไปยิ้มเล็กน้อยให้กับทรงพลและศุภารมย์ก่อนจะวิ่งออกไป ทิวัตถ์มีท่าทางโล่งอกขึ้นมาทันที
“ดีนะที่คุณลินฟื้นแล้ว...ถ้าเกิดคุณลินกับนายเป็นอะไรไปจริงๆฉันคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต...”
“คุณลินเป็นอะไรเหรอ”
ทิวัตถ์พยายามจะหาข้ออ้าง “เอ่อ...”
ศักดิ์สิทธิ์พูดแทรกซะก่อน “อ๋อ...ก็...หลงป่ากับเจ้าวินน่ะครับ”
ศุภารมย์กับทรงพลได้ยินอย่างนั้นก็แปลกใจ
ศุภารมย์ถามขึ้น “เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่วินไม่อยากให้พ่อกับแม่ห่วงด้วยหรือเปล่า”
ทิวัตถ์ทำหน้าเจื่อน ไม่อยากจะตอบอะไร
ทรงพลถามบ้าง “แล้วคุณลินเป็นอะไรมากมั้ย”
“หมอบอกว่าคุณลินมีไข้สูงครับ...แต่โชคดีที่ไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไร...เอ่อ...ผมขอตัวไปเยี่ยมคุณลินหน่อยนะครับ”