บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 13 หน้า 4
ทิวัตถ์พอจะรู้ว่าพยาบาลกำลังคิดอะไรอยู่ “ไอ้สิทธิ์...ไม่ต้องมาดูแลฉันใกล้ชิดขนาดนี้ก็ได้...เดี๋ยวใครเห็นจะหาว่าฉันกับนายเป็นคู่เกย์กัน”
“ใคร...ใครมองอย่างนั้น...นายต้องมาเจ็บตัวก็เพราะมาช่วยงานฉัน...ฉันจะดูแลนายมันผิดตรงไหน” ศักดิ์สิทธิ์มองไปรอบๆ “หรือนายอยากย้ายไปโรงพยาบาลที่กรุงเทพฯเลย...ฉันจะได้สบายใจ”
ทิวัตถ์รีบปฏิเสธ “จะไปทำไม...ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย...โรงพยาบาลนี่ก็ดีอยู่แล้ว”
“ก็จริงของแก...ดีเลย...คุณลินก็อยู่ที่นี่ด้วย...เวลามาเยี่ยมจะได้มาเยี่ยมคู่เลย”
ทิวัตถ์นิ่งไปที่ศักดิ์สิทธิ์ไม่สงสัยในความต้องการของเขาที่ขอย้ายโรงพยาบาล
ศุภารมย์กับทรงพลมาถึง พอเห็นทิวัตถ์ก็รีบเข้ามา “วิน!!“
“พ่อ...แม่ต่าย!!” ทิวัตถ์หันไปมองหน้าศักดิ์สิทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์รู้ว่าเพื่อนไม่พอใจ
“เกิดเรื่องแบบนี้ทำไมไม่โทรบอกพ่อ...”
“ขอโทษครับ...แต่ผมไม่อยากทำให้เป็นห่วงน่ะครับ...”
“ไม่ได้นะวิน...ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องน้อยอะไรก็ต้องบอกพ่อกับแม่”
“ผมไม่เป็นไรจริงๆครับ...”
ทิวัตถ์ทำท่าจะลุกจากรถเข็น ศักดิ์สิทธิ์รีบเข้ามาห้ามไว้ “ไม่ต้องอวดเก่งเลยไอ้วิน...”
“นั่นซิ...แม่ว่านอนพักให้คุณหมอดูแลจนกว่าจะหายดี...ดีกว่านะวิน”
ทรงพลย้ำกับลูกชาย “เชื่อแม่เถอะวิน”
ศุภารมย์กับทรงพลมองทิวัตถ์อย่างเป็นห่วง
ทิวัตถ์หันไปส่งสายตาตำหนิศักดิ์สิทธิ์ที่ยืนลอยหน้าลอยตาอยู่ใกล้ๆ
ลิลินนอนอยู่บนเตียงคนไข้ ก่อนจะขยับตัวตื่นแล้วเห็นวิชนีที่เดินออกมาจากห้องน้ำ “นี”
วิชนีหันมาตามเสียงเรียก เห็นลิลินฟื้นแล้วก็ตกใจปนดีใจ “ลิน!! “
“ที่นี่ที่ไหน”
“โรงพยาบาล...”
“ใครเป็นอะไรเหรอนี”
“ลินนั่นแหละที่เป็น...ลินมีไข้สูงอาการหนักมาก...หมอเลยรีบส่งตัวลินมารักษาที่นี่”
ลิลินนิ่งคิดไป ก่อนจะนึกถึงทิวัตถ์ขึ้นมา “นีแล้วคุณ....”
วิชนีตัดบท “รอก่อนนะลิน...เดี๋ยวฉันไปตามหมอก่อน” วิชนีรีบวิ่งออกไป
ลิลินงงพยายามตั้งสติทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น
ทิวัตถ์นั่งอยู่บนรถเข็นที่พยาบาลกำลังเข็นมา โดยมีศักดิ์สิทธิ์ ศุภารมย์และทรงพลเดินตามมา
“แล้วทำงานกันอีท่าไหน...ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้”