บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 12 หน้า 3

หรือไม่โทร สุดท้ายก็ตัดสินใจโทร

“ฝากข้อความค่ะ หมายเลข 261655” ดาลัดดาวฟังแล้วพูด “ขอคุยด้วยเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ยคะ ถ้าได้ให้โทรกลับด้วย...จากน้องดา”

ดาลัดดาววางสาย สีหน้าไม่แน่ใจ ว่าฤทัยจะโทรกลับมาหรือไม่

บ้านยายพร ห้องนอนฤทัย ฤทัยนอนอยู่ที่เตียง เสียงเพจเจอร์ดัง ฤทัยหยิบมากดอ่าน อนึ่งนอนหลับอยู่อีกเตียง ฤทัยอ่านข้อความแล้วมีสีหน้าคิดนิดหนึ่งว่าจะโทรกลับดีมั้ย แต่แล้วก็ตัดใจไม่สนใจข้อความของดาลัดดาว ฤทัยล้มตัวลงนอน พยายามข่มตาให้หลับ แต่ก็ไม่หลับเพราะในหัวมีแต่เรื่องของดาลัดดาว

โถงบ้านพักในสุสาน  ดาลัดดาวนั่งรอสายจากฤทัยอยู่นานฤทัยก็ไม่โทรกลับ ดาลัดดาวเดินขึ้นชั้นบนสีหน้าเศร้ามาก

ห้องนอนดาลัดดาว  ดาลัดดาวหยิบกล่องเก็บของที่ใส่ของที่ฤทัยเคยให้ออกมาเปิดดู มีขวดโหลลูกอม ผ้าเช็ดหน้าและสมุดกับปากกา ดาลัดดาวมองของในกล่องสีหน้าเศร้ามาก ครู่หนึ่งก็ปิดฝากล่อง แล้วทำหน้าเหมือนตัดสินใจจะเอาของทุกอย่างไปคืนฤทัย

เช้าวันใหม่ บ้านพักในสุสาน ในห้องนอนดาลัดดาว น้อยเปิดประตูห้องนอนดาลัดดาวเข้ามา

“ดา...พี่ทำอาหารเช้าไว้ให้ตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่ลงไปกินอีก”

น้อยไม่เห็นดาลัดดาวอยู่ในห้อง เตียงนอนเก็บเรียบร้อย น้อยเห็นกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะก็รีบหยิบขึ้นมาอ่าน

“ดากลับกรุงเทพแล้วนะคะ ลุงปื๊ดกับป้าหน่อยไม่ต้องเป็นห่วง ดานั่งรถทัวร์กลับเองได้ค่ะ”

หน้าน้อย...ตกใจมาก

ริมแควเกสต์เฮาส์ เคาน์เตอร์ต้อนรับ หน่อยคุยโทรศัพท์สีหน้าตกใจมาก