บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 12 หน้า 5
ดาลัดาวรับตั๋วแล้วเดินมาที่รถสีหน้าเศร้าๆ
ฤทัยรีบขับรถมาตามถนนอย่างเร็ว กลัวจะไปไม่ทันดาลัดดาว
ท่ารถทัวร์ในเมือง ดาลัดดาวสลัดความเศร้าทิ้งประมาณว่าจะทิ้งความรู้สึกทุกอย่างไว้ที่นี่ แล้วตัดสินใจก้าวขึ้นรถทัวร์
ฤทัยวิ่งเข้ามาที่ท่ารถ เห็นดาลัดดาวกำลังขึ้นรถพอดี ฤทัยกำลังจะวิ่งเข้ามหาดาลัดดาว แต่หน่อยกับปื๊ดปราดเข้าไปดึงตัวดาลัดดาวลงจากรถตัดหน้าฤทัยซะก่อน ฤทัยรีบหาที่หลบ
ดาลัดดาวตกใจ “ป้าหน่อย! ลุงปื๊ด!”
“ทำไมถึงทำแบบนี้” หน่อยดึงตัวกลับ “มีปัญหาอะไรก็กลับไปคุยกันที่บ้านดีๆ”
ดาลัดดาวฝืนตัวไว้ “ให้ดากลับกรุงเทพเถอะค่ะป้าหน่อย ดาไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วจริงๆ”
“ทำไมล่ะ หรือเป็นเพราะลุงกับป้าทะเลาะกันวันนั้น ดาเลยอึดอัด ไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว”
“ไม่ใช่ค่ะ”
“ถ้าไม่ได้อึดอัดใจอะไรก็กลับบ้านกับป้าเดี๋ยวนี้เลย” หน่อยกับปื๊ดพาดาลัดดาวกลับไป
ฤทัยมองตามดาลัดดาว สีหน้าโล่งอก ที่ดาลัดดาวยังไม่ได้ไปไหน
บ้านพักในสุสาน ดาลัดดาวนั่งหน้าจ๋อย ถูกปื๊ดกับหน่อยดุ
“ห้ามหนีกลับเองอีกเด็ดขาดนะดา มันอันตราย”
“ดาโตแล้วนะคะป้าหน่อย นั่งรถทัวร์กลับกรุงเทพคนเดียวแค่นี้ไม่เห็นต้องตกใจกันเลย”
“อายุแค่ 16 แล้วตัวก็เล็กแค่เนี้ยจะไม่ให้ป้าห่วงได้ยังไง”
“ดาจะกลับบ้านได้ก็ต่อเมื่อพ่อดามารับเท่านั้น เข้าใจมั้ย”
“ค่ะ” ดาลัดดาวรับปากสีหน้าสลด
บ้านพักในสุสาน ฤทัยมาด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าบ้านพักในสุสาน ครู่หนึ่งก็เห็นปื๊ดกับหน่อยขับรถออกมา ฤทัยมองตามจนรถของปื๊ดขับลับตาไป แล้วค่อยแอบเข้าไปในบ้าน