บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 20 หน้า 2

เราสามคน กลัวจะเป็นอะไร” น้ำเสียงยายพรไม่พอใจ “แล้วแม่คนนั้นที่เป็นตัวทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนล่ะ เป็นยังไงบ้าง”

ฤทัยหน้าเสียไปนิดหนึ่ง “น้องดาปลอดภัยดีครับ”

“ตัวเองปลอดภัย แต่คนอื่นเกือบตาย จะรู้สึกอะไรมั่งมั้ยล่ะนั่น” ฤทัยไม่อยากนั่งฟังยายด่าดลัดดาว

“ผมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ เดี๋ยวต้องเอาเสื้อผ้าไปให้พี่อนึ่งเปลี่ยนที่โรงพยาบาล”

ฤทัยรีบเดินออกไป

บ้านพักในสุสาน  ปื๊ดนั่งคิดหนักอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ดาลัดดาวเดินเข้ามา

ปื๊ดรู้สึกแย่ “ลุงขอโทษนะดา ที่ทำให้ดาเดือดร้อนวุ่นวาย”

“ลุงปื๊ดอย่าคิดมากเลยค่ะ แล้วก็ไม่ต้องเครียดเรื่องป้าหน่อยนะคะ เดี๋ยวดาจะช่วยพูดให้เอง แต่ก่อนที่จะไปพูดกับป้าหน่อย ดาขอถามอะไรลุงปื๊ดตรงๆ อย่างนึงนะคะ”

“ดาอยากถามอะไรก็ถามเถอะ ลุงไม่มีความลับอะไรอยู่แล้ว”

“ลุงปื๊ดกับพี่ผึ้งแอบทำอะไรลับหลังป้าหน่อยกันจริงหรือเปล่าคะ”

ปื๊ดจริงจังมาก “ลุงกับผึ้งไม่มีอะไรกันเลยจริงๆ ป้าหน่อยเข้าใจผิดไปเองทั้งนั้น”

“ดาก็อยากเชื่อลุงปื๊ดนะคะ แต่ภาพที่ลุงปื๊ดอยู่ในห้องกับพี่ผึ้งสองต่อสองคืนนั้น เป็นใครก็อดคิดไม่ได้หรอกค่ะ”

“คนเราถ้าไม่เชื่อใจกัน แล้วจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง ตอนแต่งงานกันใหม่ๆ ป้าเค้าก็เป็นแบบนี้ ใจร้อน ขี้ระแวง ขี้โวยวาย จนเกือบจะเลิกกันไปทีนึงแล้ว” ปื๊ดถอนใจเฮือกใหญ่ “นี่ลุงก็เพิ่งคุยกับเพื่อนที่อยู่นิวยอร์ค ให้เพื่อนหาลู่ทางทำมาหากินที่โน่นให้”

ดาลัดดาวตกใจ “ลุงปื๊ดจะไปอยู่ที่โน่นเหรอคะ แล้วป้าหน่อยล่ะคะ”

“แยกกันอยู่ซักพักดีกว่า เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น”

“ไปอยู่ถึงนิวยอร์ค ไกลมากเลยนะคะ”

ปื๊ดท่าทางเบื่อเมียมาก “อยู่ไกลๆ กันนั่นแหละดี จะได้ไม่ต้องทะเลาะกันทุกวันอย่างนี้อีก”

ดาลัดดาวเครียดเลย