บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 5
When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 5
บทประพันธ์ รัศมีจันทร์ / บทโทรทัศน์ ปัณชญา
ในรถไฟ ดาลัดดาวสีหน้าจ๋อยๆ
“ดายังไม่รู้เลยค่ะว่าจะเรียนต่อที่ไหนดี ดาเรียนไม่เก่ง คงสอบเข้าเรียน มหา’ลัยดีๆ ไม่ได้หรอกค่ะ”
“ถ้าเราตัดเรื่องเก่งหรือไม่เก่ง ทำได้หรือไม่ได้ออกไปก่อน น้องดาอยากเป็นอะไรครับ”
ดาลัดดาวคิดๆ แล้วยิ้มสดใส ดวงตาเป็นประกาย “ดาเคยคิดว่าดาอยากเป็นนักเขียนนิยายค่ะ”
ดาลัดดาวยิ้มเจื่อนๆ “แต่ดาคงทำไม่ได้หรอกค่ะ”
ฤทัยยิ้มให้กำลังใจ “พี่เชื่อว่าน้องดาต้องทำได้แน่ พี่จะรออ่านนิยายของน้องดานะครับ”
“พี่ฤทัยคงต้องรออีกนาน”
“พี่สัญญาว่านานแค่ไหนพี่ก็จะรอ”
ดาลัดดาวคิดถึงคำสัญญาของฤทัยเมื่อยี่สิบปีก่อน แล้วก็มีสีหน้าหม่นลง
ฤทัยมองเบอร์โทรศัพท์ของดาลัดดาวแล้วยิ้มมีความสุข
“พี่สัญญาว่ากลับกรุงเทพแล้วพี่จะโทรหาน้องดา...รอพี่นะ”
ดาลัดดาวเขินสุดๆ “น้องดาจะรอพี่ฤทัยโทรมาค่ะ...นานแค่ไหนก็จะรอ”
ฤทัยมองสบตา “สัญญากันแล้วนะ”
ฤทัยค่อยๆ ยื่นนิ้วก้อยของตนไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของดาลัดดาว ดาลัดดาวก้มมองนิ้วก้อยของตัวเองที่ถูกฤทัยเกี่ยวก้อยแบบเขินๆ ทั้งคู่ยกมือที่เกี่ยวก้อยสัญญากันขึ้นมาในระดับสายตา แล้วยิ้มให้กัน
ดาลัดดาวถามฤทัยเสียงเศร้าๆ “พี่ฤทัยเคยสัญญาอะไรไว้กับใคร แล้วไม่ทำตามสัญญาบ้างมั้ยคะ”
ฤทัยตอบหนักแน่น “ไม่เคยครับ พี่เป็นคนรักษาคำพูดเสมอ”
ดาลัดดาวทำหน้าแบบไม่เชื่อคำพูดของฤทัย แล้วหันหน้าออกไปมองวิวนอกหน้าต่าง ฤทัยงงๆ ไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรไม่ถูกใจดาลัดดาวอีก
ผ่านเวลาเล็กน้อย รถไฟแล่นมาตามโค้งเส้นทางสายมรณะ ในรถไฟ เห็นนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติต่างฮือฮายื่นหน้าออกไปมองวิวนอกหน้าต่าง แล้วถ่ายรูปกันสนุกสนาน