บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 9

When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 9

บทประพันธ์   รัศมีจันทร์ / บทโทรทัศน์    ปัณชญา

กลางคืน โถงบ้านพักในสุสาน ดาลัดดาวเดินย่องออกมาจากด้านใน มาส่องดูสถานการณ์ในห้องโถง เห็นปื๊ดเดินเข้ามา หน่อยนั่งหน้าตาบึ้งตึงอยู่ก็ชะงักไปเล็กน้อย แต่แล้วรีบปั้นยิ้มเอาใจหน่อย

“ดึกป่านนี้แล้วทำไมยังไม่นอนอีกล่ะจ๊ะ”

หน่อยเดินเข้ามาหาปื๊ดพร้อมกับมองอย่างจับผิด เสียงแข็ง “ไปไหนมา”

“เพื่อนมันชวนไปดื่มนิดหน่อยจ้ะ”

หน่อยมองเช็คสภาพเสื้อผ้าปื๊ด ปื๊ดมองระแวงแบบวัวสันหลังหวะ หน่อยกระชากคอเสื้อปื๊ดออก ปื๊ดสะดุ้ง หน่อยไม่เห็นร่องรอยอะไรผิดปกติก็มีท่าทีอ่อนลง

“วันหลังจะกลับดึกก็โทรมาบอกก่อนนะ ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

“จ้ะ” ปื๊ดเข้ามาโอบไหล่เอาใจ “ดึกแล้ว ไปนอนกันดีกว่านะ คิดถึงเมียจะแย่อยู่แล้ว” ปื้ดหอมแก้มทีหนึ่ง หน่อยจิกตาใส่ แต่ก็แอบยิ้มๆ “ไม่ต้องมาเอาใจกลบเกลื่อนความผิดเลย”

ปื๊ดโอบไหล่หน่อยพาขึ้นข้างบน จังหวะที่เดินผ่านดาลัดดาว ปื๊ดก็แอบหันมาขยิบตาขอบคุณดาลัดดาว ดาลัดดาวโล่งอกที่เรื่องจบลงด้วยดี ดาลัดดาวรอให้ปื๊ดกับหน่อยขึ้นไปแล้ว ค่อยวิ่งขึ้นบันไดตามหลังไป แต่ขึ้นไปได้แค่สามขั้นก็ก้าวพลาดลื่นตกลงมาก้นกระแทกพื้น ดาลัดดาวเอามือจับก้นสีหน้าเจ็บๆ แล้วก็ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้

อดีต ดาลัดดาวเห็นหน่อยใช้กรอบรูปตีหัวปื๊ดจนแตกเลือดไหลเต็มหน้าก็ตกใจมาก ไม่กล้าเข้าไปยุ่ง ได้แต่แอบย่องกลับขึ้นไปข้างบนเงียบๆ

ดาลัดดาวคิดๆ พูดพึมพำ งงๆ “20 ปีก่อนไม่ได้ตกบันไดนี่” ดาลัดดาวครุ่นคิดสงสัย

เช้าวันใหม่ บ้านพักในสุสาน  ดาลัดดาวแต่งตัวเดินลงมาจากชั้นบน ดาลัดดาวใส่นาฬิกาข้อมือ

ดาลัดดาตะโกนบอกน้อย “พี่น้อย ดาจะไปธุระในเมืองนะ เสร็จแล้วจะเลยไปช่วยงานที่เกสต์เฮาส์”

น้อยถือตะหลิววิ่งออกมาจากด้านใน “จะไปยังไง คุณหน่อยไม่ให้ดาขี่จักรยานไปไหนคนเดียวแล้วนะ”

“นั่งสองแถวไปจ้ะ”