บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 9 หน้า 5

ผึ้งเดินอารมณ์เสียออกไปข้างนอก นงกับป่านมองหน้ากัน สีหน้าสงสัยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

บ้านยายพร  มดนั่งอยู่ในห้องโถง มองนาฬิกาเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองโมงตรง มดคิดๆ ไม่สบายใจเรื่องที่แอบลบข้อความนัดของดาลัดดาวกับฤทัยทิ้ง แต่แล้วก็พยายามทำเป็นไม่สนใจ คิดว่าถ้าฤทัยไม่ไปตามนัด ดาลัดดาวก็คงกลับ ไม่น่ามีปัญหาอะไร อนึ่งเพิ่งกลับจากข้างนอก เดินเข้ามา “ฤทัยไปไหน ไม่เห็นรถจอดอยู่หน้าบ้านเลย”

“พายายไปงานแต่งงานที่ต่างอำเภอ”

อนึ่งคิดๆ แล้วยิ้ม “กว่างานเลี้ยงตอนเย็นจะเลิกก็ต้องกลับดึกน่ะสิ”

“ก็คงงั้น” มดมองหน้าอนึ่งแบบรู้ทัน “ยิ้มแบบนี้จะหนีเที่ยวอ่ะดิ”

“สมกับเป็นน้องรักพี่จริงๆ รู้ทันพี่ไปหมดทุกอย่าง แล้วถ้าพี่กลับดึกมดอยู่คนเดียวได้มั้ย”

“อยู่ได้ สบายมาก พี่อนึ่งจะไปสำเริงสำราญที่ไหนก็ไปเหอะ”

อนึ่งโบกหัวมดไปทีหนึ่งเบาๆ “ดูพูดเข้า สำเริงสำราญอะไร คิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย พี่ไปนะ แล้วจะซื้อขนมมาฝาก” อนึ่งเดินผิวปากอารมณ์ดีออกไป มดมองนาฬิกา สีหน้าไม่สบายใจ

ริมน้ำ ดาลัดดาวนั่งรอฤทัยอยู่ที่ใต้ต้นลีลาวดี สีหน้ายิ้มแย้มมีความสุข รอเวลาที่จะได้เจอกับฤทัย

ตอนเย็น บ้านยายพร มดนั่งอยู่ในห้องโถง ฤทัยประคองยายพรเข้ามา ทั้งคู่เพิ่งกลับจากงานแต่งงาน

“ทำไมกลับมาเร็วจัง ฉันนึกว่าแกกับยายจะกลับมาดึกๆ ซะอีก”

“ยายไม่ค่อยสบาย ฉันเลยพากลับมาก่อน” ฤทัยบอกยาย “ขึ้นไปนอนพักข้างบนดีกว่าครับยาย”

ฤทัยประคองยายพรขึ้นไปข้างบน มดเห็นฤทัยแล้วนึกถึงดาลัดดาว ไม่รู้ว่าจะยังนั่งรอฤทัยอยู่หรือเปล่า

ห้องนอนฤทัย ฤทัยเข้ามาในห้องหยิบเพจเจอร์ที่อยู่ใต้หมอนขึ้นมาเปิดดู เห็นว่าไม่มีข้อความใหม่ก็วางไว้ มดเดินเข้ามายืนมองฤทัยอยู่ตรงหน้าประตู มดมีท่าทางคิดๆ นิดหนึ่งก่อนเดินเข้ามาหาฤทัย