บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 9 หน้า 2
น้อยโล่งอก “งั้นก็แล้วไป ระวังตัวด้วยนะ”
“จ้า” ดาลัดดาวทำจมูกฟุดฟิด “กลิ่นอะไรไหม้ๆ”
น้อยตกใจ “ปลาทูไหม้!!!” น้อยรีบวิ่งกลับเข้าครัว
ดาลัดดาวจะเดินออกไปข้างนอก แต่แล้วก็หันหลังกลับ เดินไปที่โทรศัพท์ แล้วกดโทรออก
ดาลัดดาวคุยโทรศัพท์ “ฝากข้อความค่ะ หมายเลข 261655” ดาลัดดาวฟังแล้วพูด “บ่ายสองวันนี้เจอกันที่ริมน้ำที่เดิมนะคะ...จากน้องดา”
เช้าวันใหม่ บ้านยายพร ห้องนอนฤทัย มดเข้ามาในห้องนอนของฤทัย ได้ยินเสียงเพจเจอร์ของฤทัยดังขึ้นพอดี มดควานหาเพจเจอร์ตามทิศทางของเสียง จนมาเจอว่าอยู่ใต้หมอนของฤทัย มดมองซ้ายมองขวาแล้วหยิบเพจเจอร์ขึ้นมากดอ่านข้อความ
“บ่ายสองวันนี้เจอกันที่ริมน้ำที่เดิมนะคะ...จากน้องดา”
มดชะงักไปนิดหนึ่ง แล้วกดเลื่อนอ่านข้อความก่อนหน้านี้ เห็นข้อความจากดาลัดดาวว่า
“ไม่เห็นหน้ากันทั้งวัน คิดถึงกันบ้างมั้ย น้องดาคิดถึงพี่ฤทัยมากนะคะ จาก...น้องดา”
มดมีสีหน้าเจ็บอยู่ลึกๆ มดเลื่อนข้อความกลับมาที่ข้อความนัดของดาลัดดาวอันล่าสุด มดมองข้อความสีหน้าคิดๆ แล้วตัดสินใจลบข้อความทิ้ง แล้วเก็บเพจเจอร์ไว้ใต้หมอนฤทัยเหมือนเดิม
ทันใดนั้น ฤทัยที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ ฤทัยเห็นมดอยู่ในห้องก็ตกใจ
มดก็ตกใจ “เข้ามาทำไม”
มดเห็นฤทัยนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ก็เขินๆ แต่เก็บอาการ “ยายให้มาตาม เห็นว่าจะให้แกขับรถพาไปงานแต่งงานที่ต่างอำเภอ”
“พี่อนึ่งไปไหน ทำไมไม่ให้พี่อนึ่งพาไป”
“ไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้ามืดแล้ว”
“แกไปบอกยายให้รอแป๊บนึง ฉันแต่งตัวเสร็จจะรีบลงไป” ฤทัยเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อออกมาใส่ มดเดินออกไปพร้อมกับมีสีหน้าครุ่นคิดว่าที่แอบลบข้อความของดาลัดดาวทิ้งนั้นทำถูกหรือไม่
ฤทัยแต่งตัวเสร็จก็เดินออกจากห้อง โดยลืมหยิบเพจเจอร์ไปด้วย
ในเมืองกาญจนบุรี ทางเดิน ดาลัดดาวเดินมาตามทาง สายตามองหาร้านซ่อมรถ ดาลัดดาวเห็น