บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 22 หน้า 3

“ถ้าเรากลับไปคบกันเหมือนเดิมไม่ได้ พี่ฤทัยจะคบกับพี่มดหรือเปล่า”

ฤทัยเงยหน้าขึ้นมาสบตากับดาลัดดาว แล้วนิ่งคิดนิดหนึ่ง

“เรื่องของอนาคต น้องดาน่าจะรู้ดีกว่าพี่นะ”

“ถ้างั้นน้องดาขอถามเรื่องที่พี่ฤทัยน่าจะรู้ดีที่สุดนะคะ” ฤทัยพยักหน้ารับ แล้วรอฟัง

ดาลัดดาวสับสน “พี่ฤทัยคิดยังไงกับน้องดากันแน่” ฤทัยสงสารดาลัดดาวเลยยอมพูด

“พี่ชอบน้องดา ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน จนถึงวันนี้พี่ก็ยังชอบน้องดาอยู่”

อนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับมด อนึ่งโกรธที่ฤทัยโกหกตนเรื่องดาลัดดาวมาตลอด รู้สึกเหมือนโดนดูถูกความเป็นพี่ชาย ไม่ได้โกรธที่ชอบผู้หญิงคนเดียวกัน

“ฤทัย!!! แกชอบน้องดา แล้วทำไมแกไม่บอกพี่ พี่ถามแล้ว แกก็บอกว่าไม่ได้ชอบๆ แล้วที่แกบอกน้องดาเมื่อกี๊มันคืออะไร”

ฤทัยนิ่งเงียบแบบลำบากใจสุดๆ ดาลัดดาวถามฤทัย ท่าทางสับสนมากเหมือนกัน

“คำตอบที่พี่ฤทัยเคยตอบพี่อนึ่ง กับคำตอบที่พี่ฤทัยตอบน้องดาเมื่อกี๊นี้ คำตอบไหนคือความจริงกันแน่” ฤทัยมองหน้าดาลัดดาวสลับกับอนึ่ง ทั้งคู่ต่างรอฟังคำตอบอยู่ ก็รู้สึกกดดันมาก

อนึ่งเสียงเข้ม “ฤทัย!!! พูดความจริงกับพี่!!!”

ฤทัยกดดันมาก ไม่อยากพูดความจริงเพราะกลัวทำร้ายจิตใจอนึ่ง แต่ก็ไม่อยากโกหกอีกแล้ว

“ผมชอบน้องดาครับ”

ดาลัดดาวดีใจที่ได้ยินคำตอบนี้จากฤทัย แต่ก็ยิ้มไม่ออก เพราะสถานการณ์ตึงเครียดมาก สงสารอนึ่ง ในขณะเดียวกัน มดก็เจ็บกับคำตอบของฤทัย

“ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ก่อนที่พี่อนึ่งจะมาวันนึง”

อนึ่งเจ็บช้ำ ที่โดนหลอกมาตลอด “นั่นหมายความว่าแกโกหกพี่มาตลอด ตั้งแต่วันนั้นเลยใช่มั๊ย”

“ผมขอโทษ...พี่อนึ่ง”

“แกโกหกพี่ทำไมวะ ถ้าเกิดวันนั้นแกบอกพี่มาคำเดียว พี่จะได้หลีกทางให้แก เรื่องมันถึงเลยเถิดมาขนาดนี้ไง” ฤทัยรู้สึกผิดมาก “ผมขอโทษจริงๆ พี่อนึ่ง”

“แกทำแบบนี้กับพี่ได้ยังไง”