บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 19 หน้า 2

หน่อยได้ยินคำพูดของอนึ่งก็หยุดชะงัก แล้วหันกลับมาฟัง น้อยหยุดตาม

อนึ่งพูดต่อ “ให้ผมไปช่วยป้าหน่อยตามหาน้องดาเถอะนะครับยาย  ถือว่าเห็นแก่ความปลอดภัยของเด็กผู้หญิงคนนึงนะครับ” ยายพรคิดนิดหนึ่งแล้วก็ใจอ่อน

“แล้วจะไปยังไง รถเก๋งฤทัยก็ขับออกไปไหนกับมดไม่รู้ตั้งแต่เช้าแล้ว” อนึ่งยิ้ม รู้ว่ายายอนุญาตแล้ว

“เอารถกระบะของโรงไม้ไปก็ได้ครับ”

อนึ่งรีบเดินมาหาหน่อย “รีบไปกันเถอะครับป้าหน่อย”

หน่อยเดินตามอนึ่งไป จากที่เคยไม่ชอบหน้าอนึ่ง ก็คลายลงไปมาก น้อยเดินตาอนึ่งกับหน่อยออกไป

อุทยานแห่งชาติ ดาลัดดาวเดินเข้ามาในป่าลึกขึ้นเรื่อยๆ เดินสะดุดล้มก็ลุกขึ้นเดินต่อแบบไม่ย่อท้อ ทั้งที่เริ่มเหนื่อยหอบ และมีเหงื่อออกเต็มหน้า ก็ไม่ยอมแพ้ ต้องตามหาลุงปื๊ดให้เจอให้ได้

สำนักงานอุทยานแห่งชาต หน่อยกับอนึ่งเดินเข้ามาในสำนักงาน เจอกับแอ๊ดที่กำลังเดินสวนออกมาพอดี “พี่แอ๊ด!!”

“อ้าวหน่อย มาตามปื๊ดเหมือนกันเหรอ ดาเพิ่งกลับไปสักพักใหญ่ๆ นี่เอง”

“ดามากับใครพี่แอ๊ด”

“มากับวัยรุ่นผู้ชายคนนึง แล้วก็ผู้หญิงท่าทางห้าวๆ อีกคนนึง”

“น่าจะเป็นฤทัยกับมดครับ ผมเห็นรถฤทัยจอดอยู่ข้างนอก” อนึ่งสงสัย “แล้วสองคนนั้นมากับน้องดาได้ยังไง”

“ถ้ารถจอดอยู่ ก็แสดงว่ายังไม่ได้กลับ” แอ๊ดเอะใจ “หรือพวกเด็กๆ จะเข้าไปตามหาปื๊ดในป่า เพราะท่าทางดาอยากเจอปื๊ดมากเลย”

หน่อยทั้งโมโห ทั้งเป็นห่วง “หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้วนะดา”

แอ๊ดกังวล “จะมืดแล้วด้วย ถ้าไม่รู้ทางนี่มีสิทธิ์หลงป่ากันได้ง่ายๆ เลยนะ”

หน่อยร้อนใจ “แล้วจะทำยังไงล่ะพี่แอ๊ด”

“เอางี้ เดี๋ยวพี่จะเข้าไปตามเด็กๆ ให้แล้วกัน”