บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 19 หน้า 5

ทันใดนั้น ฤทัยก็วิ่งเข้ามาจากทางหนึ่ง ฤทัยเห็นอนึ่งก็แปลกใจ “พี่อนึ่งมาที่นี่ได้ไง”

ฤทัยมองมด “แล้วมดเป็นอะไร”

“งูกัด” ฤทัยตกใจ

“น้องดาล่ะ”

ฤทัยแปลกใจว่าอนึ่งรู้ได้ยังไงว่าดาลัดดาวอยู่ที่นี่ “ยังไม่เจอเลย พี่อนึ่งรู้ได้ยังไงว่าน้องดาอยู่ที่นี่”

“อย่าเพิ่งพูดอะไรกันเลย รีบพามดไปหาหมอก่อน”

อนึ่งก้มมองหน้ามด เห็นว่าหน้าซีด ปากเขียวมากจนน่าเป็นห่วง ฤทัยเป็นห่วงมด

“ผมฝากมดด้วยนะพี่อนึ่ง ผมจะไปตามหาน้องดาต่อ”

แอ๊ดเป็นห่วง “ฤทัยรอไปพร้อมลุงดีกว่า”

“ผมรอไม่ได้ ผมเป็นห่วงน้องดา” ฤทัยจะไป แอ๊ดคิดนิดหนึ่งก่อนบอก

“งั้นก็เอาเป้นี่ไป ในนี้มีอุปกรณ์ที่จำเป็นในการเดินป่า มีน้ำกับอาหารแห้งด้วย”

“ขอบคุณครับ”

“ระวังตัวด้วยนะ อย่าให้หลงป่าไปอีกคนล่ะ ลุงไปส่งอนึ่งเสร็จแล้วจะรีบกลับมาช่วยตามหาดาต่อ”

ฤทัยกำลังจะวิ่งออกไป อนึ่งก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง “ฤทัย กลับไปแล้วเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”

ฤทัยทำหน้าลำบากใจ เพราะรู้ว่าอนึ่งคงอยากรู้ว่ามากับดาลัดดาวได้ยังไง ฤทัยวิ่งออกไป

“ป่ะ อนึ่ง รีบพามดไปเถอะ” แอ๊ดเดินนำหน้าออกไป

อนึ่งอุ้มมดตามไป พร้อมกับก้มมองหน้ามดเป็นระยะๆ ด้วยความเป็นห่วง

ป่าในอุทยานแห่งชาติ ดาลัดดาวนั่งพักใต้ต้นไม้ นวดแขนนวดขาตัวเอง พร้อมกับมีท่าทางหิวข้าวหิวน้ำมาก ดาลัดดาวไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำให้ทุกคนวุ่นวายกันไปหมดแล้ว

สำนักงานที่ทำการอุทยานแห่งชาติ หน่อยยืนรอทุกคนอย่างกระวนกระวายใจอยู่ในสำนักงาน หน่อยเห็นแอ๊ดเดินนำอนึ่งที่อุ้มมดอยู่ก็รีบวิ่งเข้าไปหา หน่อยตกใจและเป็นห่วงมด

“มดเป็นอะไร แล้วดาล่ะ”

“มดถูกงูกัดครับ ส่วนฤทัยกำลังตามหาน้องดาอยู่”