บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 11 หน้า 3

คิดถึงพี่มาก”

ฤทัยทนฟังไม่ไหว พูดขัดขึ้น “ผมง่วง นอนแล้วนะ” ฤทัยนอนคลุมโปง หันหลังให้อนึ่ง

อนึ่งดึงผ้าห่มฤทัยออก “พี่ยังเล่าไม่จบเลย ลุกขึ้นมาคุยกันก่อน”

“ไม่เอา จะนอน”

ฤทัยดึงผ้าห่มคืนมา แล้วรีบคลุมโปงปกปิดสีหน้าเศร้าซึมของตนไว้ ไม่ให้อนึ่งจับความรู้สึกได้

บ้านพักในสุสาน ดาลัดดาวเดินลงมาจากชั้นบน เห็นหน่อยนั่งหน้าตาบึ้งตึงอยู่ในห้องโถง

“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีกล่ะคะ”

“ลุงปื๊ดของดายังไม่กลับบ้านเลย จะให้ป้านอนได้ยังไง จะไปไหนก็ไม่บอก ทำตัวไม่ค่อยน่าไว้ใจมากขึ้นทุกวัน”

“ปกติดาก็เห็นลุงปื๊ดไปช่วยงานป้าหน่อยที่เกสต์เฮาส์ แล้วก็กลับบ้านพร้อมกันไม่ใช่เหรอคะ”

“เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เข้าไปช่วยงานป้าหรอก อ้างว่างานของสุสานยุ่งมาก ไม่รู้ว่ายุ่งจริงหรือเปล่า” หน่อยโกรธ “อย่าให้จับได้นะว่าไปติดผู้หญิงที่ไหน ป้าเอาตายแน่”

ดาลัดดาวคิดหนัก กลัวลุงปื๊ดกับป้าหน่อยเลิกกัน

เช้าวันใหม่ บ้านพักในสุสาน ในห้องโถง หน่อยเสียงดังกำลังด่าปื๊ดอยู่

“หายไปไหนมาทั้งคืน ทำไมเพิ่งกลับมาป่านนี้”

ปื๊ดอึกอัก แบบเกรงใจ “ไปช่วยวินัยขนของย้ายบ้านมา ขนของเสร็จมมันเลยเลี้ยงเหล้า พี่เผลอดื่มมากไปหน่อยก็เลยเมา ขับรถกลับบ้านไม่ไหว”

ดาลัดดาวรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ลงมาดู แอบดูสถานการณ์ไปก่อน

“แล้วทำไมไม่โทรมาบอก”

“ก็คนมันเมาไม่รู้เรื่อง จะให้โทรมาบอกได้ยังไง”

หน่อยมองจับผิด “ไม่ได้โกหกฉันแน่นะ”

ปื๊ดเริ่มรำคาญ “ถ้าไม่เชื่อแล้วจะถามทำไม” ปื๊ดจะเดินหนีขึ้นข้างบน หน่อยกระชากตัวกลับมา

“ยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลย จะหนีไปไหน”