บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 11 หน้า 4

ดาลัดดาวเห็นท่าไม่ดี รีบวิ่งเข้ามาแทรกกลางลุงกับป้า “ใจเย็นๆ ค่ะป้าหน่อย”

ดาลัดดาวบอกปื๊ด “ลุงปื๊ดขึ้นไปข้างบนก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวดาคุยกับป้าหน่อยให้เอง”

ปื๊ดเดินขึ้นไปข้างบน ท่าทางหงุดหงิด หน่อยจะตามปื๊ดไป ดาลัดดาวรีบดึงตัวหน่อยไว้

“อย่าเพิ่งตามไปเลยค่ะ ต่างคนต่างมีอารมณ์แบบนี้ คุยกันไปก็มีแต่จะทะเลาะกันเปล่าๆ”

หน่อยพยายามระงับอารมณ์เต็มที่

บ้านยายพร ยายพรคุยกับมดอยู่ในห้องโถง

“อนึ่งกับฤทัยเป็นยังไงบ้างมด”

“สองคนนั้นคงไม่ถึงขั้นจะทะเลาะกันอย่างที่ยายกลัวหรอกค่ะ”

“แล้วยังแอบไปหาดากันอยู่หรือเปล่า”

“ฤทัยคงจะไม่แล้วล่ะค่ะ แต่พี่อนึ่งนี่ท่าทางจะห้ามยาก”

ยายพรหนักใจ “ผู้หญิงดีกว่านี้ไม่มีแล้วหรือไง ทำไมไม่รู้จักเลือกเลยนะเจ้าอนึ่งนี่”

มดนั่งเงียบๆ ไปไม่กล้าพูดอะไร

ริมแควเกสต์เฮาส์ ดาลัดดาวกับหน่อยคุยกันอยู่ในล็อบบี้

“พี่โจไม่ออกมานอกห้องบ้างเลยเหรอคะ”

“เห็นป่านว่าออกมากินข้าวเช้า แล้วก็กลับเข้าไปเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้อง ป้าว่าแขกคนนี้ท่าทางแปลกๆ นะ เป็นผู้ร้ายหนีคดีอะไรมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”

“คงไม่ร้ายแรงถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”

“แต่ยังไงป้าก็ไม่ค่อยไว้ใจอยู่ดี ดาช่วยเป็นหูเป็นตาให้ป้าด้วยนะ ถ้าเห็นอะไรผิดปกติ รีบมาบอกป้าเลยนะ ป้าจะได้แจ้งตำรวจ” หน่อยบอกอย่างไม่ไว้ใจ

ริมแควเกสต์เฮาส์ ดาลัดดาวมาด้อมๆ มองๆ แถวหน้าห้องพักโจ ผึ้งเปิดประตูออกมาจากห้องโจ ดาลัดดาวตกใจ

“มาเฝ้าคุณโจถึงหน้าห้องเลยเหรอ แต่เสียใจด้วยนะ คุณโจไม่อยู่”