บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 2

When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 2

บทประพันธ์   รัศมีจันทร์ / บทโทรทัศน์    ปัณชญา

ตอนเช้า บ้านพักในสุสาน ดาลัดดาวเดินเข้ามาในห้องครัว เห็นน้อยกำลังทำข้าวต้มอยู่ พร้อมกับร้องเพลงลูกทุ่งไปด้วย ดาลัดดาวเดินเข้ามาทางข้างหลังน้อยแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ดาลัดดาวค่อยๆ ย่องเข้าไปหาน้อยจากทางด้านหลัง ยื่นมือไปแตะไหลน้อย แล้วพูดเสียงยานคางเย็นๆ แบบผี

“พี่น้อยยย...”

น้อยตกใจโยนทัพพีที่กำลังคนข้าวต้มทิ้งแล้วกุมพระที่สวมอยู่ที่คอ หลับตาสวดมนต์ไม่หยุด

“พุธโธสังโฆ ไปที่ชอบๆ เถอะนะ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย อยากกินอะไรเดี๋ยวฉันจะใส่บาตรไปให้”

ดาลัดดาวยืนขำคิกๆ “พี่น้อย ดาเอง”

น้อยค่อยๆ หรี่ตาขึ้นมามองดาลัดดาวแบบระแวงๆ พอเห็นว่าเป็นดาลัดดาวจริงๆ ก็โล่งอก

“คุณดา! พี่ใจหายใจคว่ำหมด นึกว่าผีมากลางวันแสกๆ”

“แต่ถ้าผีมาจริงๆ พระที่พี่น้อยใส่อยู่ก็ช่วยอะไรพี่น้อยไม่ได้หรอก”

“ก็ในสุสานนั่นน่ะเป็นผีฝรั่งทั้งนั้น เค้าไม่กลัวพระ ไม่กลัวบทสวดมนต์ของพี่น้อยหรอก”

น้อยกลัวมาก “จริงเหรอ แล้วพี่จะทำยังไงล่ะทีนี้” น้อยคิดๆ “ลาออก! พี่จะลาออก!”

น้อยคิดๆ แล้วก็ชะงัก “ไม่ได้ๆ ลาออกแล้วจะเอาอะไรกิน” น้อยคิดๆ แล้วก็กลัว

“แต่ถ้าผีมาจะทำยังไง”

“ผีฝรั่งก็ต้องใช้เครื่องรางของฝรั่งไงพี่น้อย พวกไม้กางเขน กระเทียมอะไรพวกนี้น่ะ”

น้อยหันไปหยิบพวงกระเทียมมากอดไว้ ดาลัดดาวมองไปรอบๆ

“ลุงปื๊ดกับป้าหน่อยไปเกสต์เฮาส์กันแล้วเหรอพี่น้อย”

“ไปกันตั้งแต่เช้าแล้ว คุณหน่อยให้พี่ทำข้าวต้มปลาให้คุณดาด้วยนะ”

น้อยหันไปปิดแก๊สแล้วยกหม้อข้าวต้มลงจากเตา สีหน้าดาลัดดาวทบทวนอดีตนิดหนึ่ง

“พี่น้อยเคยเรียกดาว่าดาเฉยๆ นี่”

น้อยงง “พี่เคยเรียกอย่างนั้นด้วยเหรอ” น้อยทำหน้างงๆ

“กินข้าวเสร็จแล้วดาจะไปเกสต์เฮาส์นะ”