บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 2 หน้า 3
“ดาอยากช่วยป้าหน่อยทำงานมากกว่าค่ะ”
ดาลัดดาวหันไปเห็นลูกค้าต่างชาติชายหญิงคู่หนึ่งนั่งหันหน้าหันหลังมองหาพนักงานอยู่
“เดี๋ยวดาไปดูแลลูกค้าโต๊ะนั้นให้ค่ะ”
หน่อยยืนมองดาลัดดาวอยู่ห่างๆ สีหน้าทึ่งๆ กับความคล่องแคล่วของดาลัดดาว ดาลัดดาวคุยกับลูกค้าต่างชาติอย่างคล่องแคล่ว ป่านกับผึ้งเดินเข้ามาหาหน่อย ป่านมองดาลัดดาวแบบทึ่งๆ เหมือนกัน “ดาพูดภาษาอังกฤษเก่งจังเลยนะคะคุณหน่อย”
“โรงเรียนที่กรุงเทพฯ คงสอนมาดี”
ผึ้งหมั่นไส้ “ฉันก็พูดได้”
“พูดได้แค่ เยส โน โอเค แต๊งกิ้ว อย่าไปเทียบกับน้องดาเค้าเลย”
ผึ้งแอบจิกตาใส่ป่านไม่ให้หน่อยเห็น ป่านหลบตา ดาลัดดาวเดินเข้ามาหาหน่อย...ผึ้งแอบทำหน้าเบ้หมั่นไส้ดาลัดดาวโดยไม่ให้หน่อยเห็น แล้วเดินหนีไปทำงานทางอื่น...ดาลัดดาวงงว่าผึ้งจะมาเชิดใส่ตนทำไม ดาลัดดาวส่งกระดาษจดรายการอาหารให้หน่อย “ออเดอร์ของลูกค้าค่ะป้าหน่อย”
“ดาพูดภาษาอังกฤษได้อย่างนี้ก็ดีเลย ป้าฝากดาช่วยดูแลลูกค้าต่างชาติให้หน่อยนะ เด็กที่ร้านไม่มีใครพูดได้เลย”
“ป้าหน่อยจะไปไหนคะ”
“ป้าจะออกไปสั่งไม้มาซ่อมบังกะโล” หน่อยเดินเลี่ยงไป
เสียงความคิดของดาลัดดาวอายุ 36 “ป้าหน่อยไปสั่งไม้ แล้วเดี๋ยวพี่ฤทัยก็ต้องมาส่งไม้น่ะสิ”
ดาลัดดายิ้มดีใจที่จะได้เจอฤทัยอีกครั้ง
โรงไม้ ห้องสำนักงาน เห็นหน่อยสั่งไม้กับยายพรอยู่ในห้องที่ใช้เป็นสำนักงาน หน่อยส่งกระดาษให้
“ช่วยจัดไม้ตามนี้ไปส่งที่เกสต์เฮาส์ให้หน่อยนะคะคุณนายพร”
พรรับไป “ได้จ้ะ เดี๋ยวจะให้คนงานรีบไปส่งให้วันนี้เลย”
ฤทัยเดินเข้ามาหายายพร หน่อยถามยายพร “หลานชายเหรอคะ”
“ใช่จ้ะ เรียนมหาวิทยาลัยอยู่ที่กรุงเทพ ช่วงนี้ปิดเทอมเลยมาช่วยงานฉันที่นี่”
ฤทัยยกมือไหว้หน่อยโดยที่ยายไม่ต้องบอก