บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 14 หน้า 2

“ไม่รู้เหมือนกัน ดาไม่ได้บอกไว้”

อนึ่งเดินคอตกกลับไป

บ้านยายพร  มดกับฤทัยนั่งคุยกันอยู่ในสวน อนึ่งเดินคอตกเข้ามานั่ง

“ไหนบอกว่าออกไปหาน้องดาไง ทำไมคอตกกลับมาอย่างนี้ล่ะ”

“น้องดาไม่อยู่บ้าน ที่เกสต์เฮาส์ก็ไม่อยู่ ไม่รู้ไปไหน”

ฤทัยทำเสียงเหมือนแอบหึงอยู่ในที “น้องดาไปเที่ยวกับโจหรือเปล่า”

“ไม่มีทาง โจทำกับน้องดาขนาดนั้น น้องดาไม่มีวันไปญาติดีกับมันหรอก”

มดคิดนิดหนึ่ง “หรือว่าน้องดาจะหลบหน้าพี่อนึ่ง”

อนึ่งท่าทางกังวลใจมาก “น้องดาจะหลบหน้าพี่ทำไม” อนึ่งคิดๆ แล้วยิ่งเครียด “หรือว่าพี่เผลอทำอะไรให้น้องดาโกรธ แต่พี่ก็ไม่เคยขัดใจน้องดาเลยนะ น้องดาจะโกรธพี่เรื่องอะไร”

อนึ่งท่าทางเครียดจริงจังมาก

ตอนกลางคืน บ้านยายพร ในห้องโถง ยายพรนั่งดูทีวีอยู่ ฤทัยนั่งนวดให้

“ยายยังไม่หายดีเลย ทำไมไม่รีบขึ้นนอนละครับ”

“ยายไม่เป็นไรแล้วละ” ยายพรนึกได้ “เออนี่ พรุ่งนี้ไปรับเสื้อที่ร้านในเมืองให้ยายหน่อยนะ ช่างเพิ่งโทรมาบอกเมื่อตอนเย็นว่าตัดเสร็จแล้ว”

“ได้ครับ” ฤทัยรับคำแล้วนวดให้ยายไป

บ้านยายพร ห้องนอนฤทัย อนึ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวยุกยิกอยู่บนเตียง ฤทัยที่นอนอยู่อีกเตียงหันไปมอง “เป็นไรพี่อนึ่ง ร้อนเหรอ?”

อนึ่งผุดลุกขึ้นมานั่ง “ร้อนใจ”

“เรื่อง...?”

“ก็เรื่องน้องดาน่ะสิ พี่นั่งคิดนอนคิดทั้งคืนก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าพี่ไปทำอะไรให้น้องโกรธตอนไหน น้องดาถึงได้หลบหน้าพี่”