บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ทายาทอสูร ตอนที่ 24 หน้า 6
วรินทร์ตวัดอีกที แม่ชีแสงบุญทรุดลง แล้วดวงจิตของแม่ชีแสงบุญก็เลือนหายไป
แม่ชีแสงบุญกระอักเลือดแล้วล้มลงนอน
นัยน์เนตรฟื้นขึ้นตกใจ “คุณยายเล็กๆเป็นอะไรไปคะ”
นัยน์เนตรเขย่าแสงบุญร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูก ตัวเองก็ยังเปลี้ย
สว่างเข็นรถพาวรนาฎที่สภาพอ่อนเปลี้ย เต็มทีเข้ามา “นัยน์เนตร”
นัยน์เนตรเงยหน้ามองแปลกใจ
“คุณยายวรนาฎให้ผมพามาที่นี่ครับ”
“วัลย์ วัลย์ เป็นอะไร”
“ไม่ทราบค่ะ เนตรถูกผีนิลุบลทำร้าย สลบไป “
วรนาฎพยายามลุกจากรถเข็นมาหาแม่ชีแสงบุญ “วัลย์”
“วัลย์ถอดจิตไปช่วยอุ้ย แต่ไม่สำเร็จ” พูดจบแม่ชีแสงบุญก็สิ้นใจ
“คุณยายเล็กๆ ฮือๆ” นัยน์เนตรร่ำไห้
“ไม่ต้องห่วงนะวัลย์ พี่จะเป็นคนที่จบเรื่องทุกอย่างเอง” วรนาฎมุ่งมั่น
โอฬารนอนอยู่ พวกรัชโรจน์วิ่งเข้ามา สนทรรศน์ตาม
รัชโรจน์ร้องเรียก “คุณพ่อ”
สนทรรศน์ถาม “อุ้ยล่ะครับ”
รังสรรค์ตอบแทน“อุ้ยกลายเป็นทายาทอสูรแล้ว...”
“แล้วอุ้ยอยู่ที่ไหน”
“ไม่รู้ รู้แต่ว่า ตุ๊กตาสังคโลกอยู่บนดาดฟ้า”
สนทรรศน์วิ่งไปทันที
โอฬารยังไม่สิ้นใจ สุดาดวงเรียกด้วยความเป็นห่วง “คุณคะ อย่าทิ้งฉัน อย่าทิ้งลูกไปนะคะ”
“นี่เป็นกรรมที่ผมต้องชดใช้ ขอให้มันจบสิ้นกันในชาตินี้ โรจน์ฝากแม่กับน้องด้วย”
“พ่อครับ ผมขอโทษๆ”
“เริ่มชีวิตใหม่ซะ ยังไม่สายเกินไป พ่อรักแก” พูดจบโอฬารสิ้นใจตาย
ทุกคนต่างพากันร้องไห้กันระงม
สนทรรศน์วิ่งขึ้นมา มองหาไม่เห็นใคร นอกจากแท่นบูชา ซึ่งก็ไม่มีตุ๊กตากุมารสังคโลกแล้ว สนทรรศน์หันไปเจอวรินทร์ยืนอยู่
“ในที่สุด เอ็งก็มาจนได้ ไอ้ขุนศรีอินทร์”