บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ทายาทอสูร ตอนที่ 24 หน้า 8
วรินทร์ขัดขืนอสูรโขน เหมือนดวงจิตทั้งสองยึดยื้อกันอยู่ในร่างวรินทร์ ทำให้อสูรใช้ร่างวรินทร์เล่นงานสนทรรศน์ไม่ได้ สว่างที่โดนดาวเวียงสิง อุ้มวรนาฎเข้ามา ประคองให้ยืน
วรนาฎพูดเสียงแหบแผ่ว “ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อดวงจิตของวรินทร์เข้มแข็งกว่าแก”
“นังวรนาฎ เอ็งมาได้ยังไง” สว่างกลายเป็นดาวเวียง ยิ้มเย้ย “ดาวเวียง นังทรยศ”
“ฉันไม่ใช่ทาสรับใช้แก ไม่ใช่และไม่เคยเป็น นายฉันมีคนเดียวคือคุณหนูวรนาฎ”
วรนาฎอธิบาย “ที่พระขรรค์ทำลายตุ๊กตากุมารนั่นได้ แต่แกกลับไม่เป็นอะไร ก็เพราะแกกับฉันมีดวงจิตที่ผูกพันกันมานาน เพราะฉะนั้น การตามหาแก ถ้าตั้งสติให้ดี ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร”
“ดี เอ็งอุตส่าห์หอบสังขารมาถึงที่นี่ ข้าจะได้ส่งเอ็งไปนรกพร้อมกับลูกหลานของเอ็ง”
วรินทร์จะพุ่งพิษจากเล็บใส่ ดาวเวียงกระโดดขวาง โดนพิษ กลายเป็นสว่างล้มกระอักเลือด
ดาวเวียงออกจากร่าง ยืนอยู่ข้างวรนาฎ “อิฉันจะปกป้องคุณหนูเอง”
“ถอยไปเถอะดาวเวียง เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างฉัน กับช่างโขนและวรินทร์ “ วรนาฏหลับตา รวบรวมสมาธิ ใช้จิตสื่อสารกับหลานสาว
ที่ขังดวงจิต วรินทร์เห็นดวงจิตวรนาฎก้าวเข้ามา “คุณยาย “
“ในที่สุดดวงจิตเราก็สื่อสารกันได้ อุ้ยเข้มแข็งมาก”
อสูรกระชากวรินทร์ กดร่างไว้ “มันไม่ง่ายอย่างงั้นหรอก นังอุ้ยเป็นทาสข้าแล้ว ร่างของนังอุ้ยคือร่างของข้า “
“ใจเป็นนาย กายเป็นเพียงบ่าว เมื่อใจของหลานฉัน ไม่ยอมให้แกครอบครอง แกก็สั่งร่างของเขาให้ทำตามใจแกไม่ได้ “
“แต่นังอุ้ยได้ยกร่างนี้ให้ข้าแล้ว มันยอมเป็นทายาทของข้า “
“อุ้ยยอมด้วยจิตที่เป็นกุศล ยอมเสียสละเพื่อชดใช้กรรมแทนทุกคน จิตที่บริสุทธิ์แบบนี้ ไม่มีทางเป็นทาสของอสูรอย่างแก”
อสูรโขนลังเลสับสน
สนทรรศน์ยังจุก มองภาพตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ เห็นวรินทร์ วรนาฎ ยืนนิ่งหลับตาเผชิญหน้ากัน ดาวเวียงยืนคุมเชิง
“อุ้ยกับคุณยายใหญ่เป็นอะไร”
“คุณหนูวรนาฎกำลังช่วยคุณอุ้ยเจ้าค่ะ”
ที่ขังดวงจิต ดวงจิตวรนาฏเห็นเข้าทางพยายามพูดหลอกล่อ “แกก็เห็นแล้ว ว่าแกไม่อาจครอบครองดวงจิตของอุ้ยได้ ร่างของอุ้ยไม่เหมาะกับแก จะมีประโยชน์อะไร กับการถูกขังอยู่ในร่าง ที่แกบังคับบัญชาไม่ได้”
“ไม่จริง พลังเทพศตบาทจะไม่พ่ายแพ้ เอ็งอย่ามาคิดล่อหลอกข้า เพื่อช่วยหลานเอ็ง”