บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 14 หน้า 13
นัยน์เนตรจับแขนวรนาฎประคองวิ่งนำมา รัชโรจน์กับวรินทร์ตาม สุดาดวงกับแก้วรั้งท้าย
วรินทร์กระซิบ “ทำไงดีพี่โรจน์”
รัชโรจน์รีบบอก “คุณยายใหญ่อย่าเพิ่งขึ้นไปครับ รอตรงนี้ก่อน เผื่อเป็นคนร้าย”
“ก็เนตรบอกแล้วว่า เป็นสนทรรศน์”
“พี่เนตรอาจจะตาฝาดก็ได้นะคะ”
สุดาดวงเป็นห่วง “โรจน์ระวังด้วยนะลูก...”
รัชโรจน์รีบขึ้นไปบนเรือน
วรนาฎหันไปถาม “แล้วเนตรเห็นได้ยังไง”
“เนตรไปที่บ้านทรรศน์ เห็นพวกเค้ามีพิรุธ ก็เลยสะกดรอยตามพวกเค้ามาค่ะคุณยาย พอเนตรจะเข้ามาในบ้าน แก้วก็ไม่ให้เข้า เหมือนกับสมรู้ร่วมคิดกันอย่างงั้น “
แก้วย้อน “อ้าว ....ทำไมพูดงั้นล่ะคะคุณเนตร ก็คุณโรจน์สั่งแก้วไว้ว่าวันนี้ระหว่างพวกคุณๆ ไม่อยู่ ห้ามให้คนนอกเข้ามาในบ้านเด็ดขาด”
“งั้นพี่โรจน์ก็ต้องรู้เห็นด้วย “
วรินทร์ยิ่งตกใจ วรนาฎมองไปที่เรือน
รัชโรจน์เข้ามาในเรือน มองหาร้อนใจ ไลน์เด้งขึ้นมา รัชโรจน์หลบมุมกดดู เห็นเป็นไลน์สนทรรศน์ “ทุกอย่างเรียบร้อย...กำลังกลับบ้าน”
วรนาฎกับนัยน์เนตรตามเข้ามา พร้อมคนอื่นๆ “ว่าไงโรจน์ เจอใครมั้ย”
“ไม่มีใครเลยครับ” รัชโรจน์มองวรินทร์ ส่งสัญญาณว่าโอเค วรินทร์โล่งใจ รัชโรจน์แกล้งเดินสำรวจที่หน้าต่าง นัยน์เนตรเดินไป ชะโงกดูนั่นนี่ “ดูปกติดี ไม่มีรอยงัดแงะอะไร”
วรนาฎไปที่ห้องพิธีกรรม เปิดเข้าไป ที่แท่นบูชา เห็นตุ๊กตาสังคโลกยังวางอยู่เหมือนเดิม
สุดาดวงถาม “มีอะไรหายมั่งรึเปล่าคะ”
“เท่าที่เห็นยังไม่มี”
“เนตรจะไปดูหลังเรือน มันต้องมีร่องรอยอะไรบ้าง”
วรนาฎห้าม “เอาเถอะๆ พอแล้ว มันคงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน“
“แต่เนตรสาบานได้นะคะว่าเนตรเห็นจริงๆ ทรรศน์ไม่ได้มาคนเดียว แต่มีผู้ชายอีกสองคนด้วย”
“สนทรรศน์จะแอบเข้ามาในบ้านของยายทำไม มันไม่มีเหตุผลเลย จริงมั้ย อุ้ย”
“ค่ะ...”
สุดาดวงก็สงสัยลูก มองพิรุธ
แก้วมองหา “เอ๊ะ .....แล้วน้าดาวเวียงล่ะคะ”
ที่บ้านสนทรรศน์ เดชวางขวดลง จากขวดว่างเปล่าเห็นเป็นตะขาบสีแดงปรากฎขึ้น ดิ้นไปมา “ปล่อย ปล่อยข้า”
“แล้วเราจะทำยังไงกับนังผีตะขาบนี่อาจารย์ ส่งมันลงไปรับกรรมในนรกดีมั้ย”
“มันไม่ใช่หน้าที่ของเรา กรรมจะนำพามันไปเอง.....”
สนทรรศน์กังวล “แต่บริวารของมันหายออกมาแบบนี้ อสูรมันต้องสงสัยแน่”
หนานจรวยเอ่ย “เราจะให้มันรู้ไม่ได้ว่า เราเอาของของมันมา เราถึงปล่อยบริวารของมันไว้ไม่ได้”
เดชวิตก “แล้วพระขรรค์ล่ะอาจารย์ ไม่มีพระขรรค์ก็ทำพิธีไม่ได้”