บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 14 หน้า 15
การทำพิธีประสานพระขรรค์ของหนานจรวย คือการเอาพระขรรค์ที่หักแช่ลงในอ่างน้ำมนต์ แล้วร่ายอาคม
รัชโรจน์กับเธียรนั่งอยู่ด้วย
เธียรเสนอ “โรจน์ พี่ว่าเราไปจ้างร้านมันหลอมให้ใหม่ จะเร็วกว่ามั้ย”
เดชไม่พอใจ “อ้าวๆๆ พูดงี้ไม่รู้จัก หนานจรวยซะแล้ว....แค่เชื่อมพระขรรค์เรื่องเล็ก ต่อให้กระดูกหักยังประสานได้เลย” น้ำมนต์เดือดปุดๆ ขึ้นมากลายเป็นน้ำสีเหล็ก แดงเหมือนเตาหลอม น้ำขุ่นจนไม่เห็นสร้อย ทุกคนตื่นเต้น เดชได้ทีคุยข่ม “ไง เห็นยัง “
หนานจรวยลืมตา “สนทรรศน์ เอ็งเป็นผู้ที่ได้รับมอบหมายมาปราบอสูรเจ้าโขนเอ็งต้องเป็นคนหยิบสร้อยพระขรรค์ขึ้นมา”
สนทรรศน์อึ้ง....
เธียรผวา “เฮ้ย....ขนาดเอามืออังยังร้อนจี๋ จุ่มลงไป จะเหลือเหรอ”
รัชโรจน์จับเธียรให้หยุดพูด
หนานจรวยสั่ง “ตั้งจิตทำสมาธิให้มั่น นึกถึงพระพุทธคุณ คุณบิดามารดา และบารมีของพระมหาเถรเอาไว้” สนทรรศน์ยกมือไหว้พระพุทธรูป มองไปที่รูปพ่อ ทำสมาธิ หนานจรวยแนะนำ “อย่าใช้ความแค้นเป็นพลัง ให้ใช้ความเมตตา ภารกิจของเอ็งคือปลดปล่อยวิญญาณของวรนาฎจากอสูรร้าย”
สนทรรศน์สูดลมหายใจ จุ่มมือลงไป ทุกคนสยอง สนทรรศน์กำเอาสร้อยขึ้นมา น้ำที่เดือดอยู่กลายเป็นน้ำมนต์ธรรมดา สนทรรศน์แบมือเห็นสร้อยประสานกันเหมือนเดิม
เดชตื่นเต้น “สุดยอด.....คราวนี้ไอ้อสูรเสร็จแน่”
วรินทร์โทรคุยกับสนทรรศน์ในห้องนอน
“สำเร็จแล้วเหรอคะ พี่ทรรศน์”
“ยังแค่ครึ่งทาง ต้องพ้นรุ่งสางนี้ไปก่อน”
“แต่อุ้ยสังหรณ์ใจยังไงก็ไม่รู้ ถ้าเกิดไม่สำเร็จ แล้วมีใครเป็นอะไรขึ้นมาอีก”
“อุ้ยต้องเชื่อพี่....พี่ไม่มีทางปล่อยให้ใครเป็นอันตรายเพราะไอ้อสูรนั่นอีกแล้ว ถึงต้องแลกชีวิตพี่ก็ยอม”
“อย่าพูดอย่างงี้เลยค่ะพี่ทรรศน์ อุ้ยใจคอไม่ดีเลย”
“พี่ยังพูดไม่จบ แต่พี่จะไม่ยอมเป็นอะไรไปง่ายๆ ตราบใดที่พี่ยังไม่ได้เจอหน้าอุ้ย....”
วรินทร์เขิน ยิ้มออกมา
เธียรมาตาม “เฮ้ย...ทรรศน์ มัวแต่จีบหญิงอยู่นั่น ได้เวลาแล้ว”
“ครับๆ อุ้ย อย่าเพิ่งไปที่เรือนปั้นหยานะ อยู่ในห้องพระปลอดภัยที่สุด....พี่ต้องไปทำพิธีแล้ว”
“ค่ะ ระวังตัวนะคะ”
ตุ๊กตาซึ่งปั้นด้วยดินและเล็บ เส้นผม ด้ายจากผ้านุ่งของวรนาฎวางอยู่บนพาน สนทรรศน์ถือสร้อยพระขรรค์ในมือ
รัชโรจน์อยากรู้ “ถ้าเราปราบอสูรที่อยู่ในร่างคุณยายใหญ่สำเร็จ คุณยายผมจะเป็นยังไงต่อไปครับ”