บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 6 หน้า 3
“ไม่หรอก เรื่องแบบนี้จะมาโกรธกันง่ายๆได้ไง แกไม่ได้นัดผีให้มาเข้านี่....อุย...ฉันพูดอะไรออกไป” กอหญ้าไหว้ “ฮือๆ หนูไม่ได้ตั้งใจนะคะ ขอโทษค่ะ หนูไม่พูดแล้ว” กอหญ้าไหว้รอบทิศ ไปคลุมโปง ปล่อยวรินทร์นั่งกลุ้มจับสร้อยที่คอ
รัชโรจน์เข้ามาในห้อง สนทรรศน์นั่งครุ่นคิด
“ดุ๊กล่ะ”
“อยู่ในห้องน้ำครับ” รัชโรจน์พยักหน้า สนทรรศน์กังวล “อาจารย์ครับ..อาจารย์มีคำอธิบายเรื่องอาการของอุ้ยมั้ยครับ”
“พี่ก็ไม่รู้นะ อาจเป็นอาการทางจิต ที่เกิดจากความเครียดหรือเป็นการเตือนจากพลังงานบางอย่าง ที่เราไปลบหลู่สถานที่ก็ได้ คนที่ตอบคำถามนี้ได้ คงมีแต่อุ้ย แต่สิ่งที่ยืนยันตรงนี้ได้ก็คือ อุ้ยไม่ได้แกล้งแน่ น้องพี่ไม่มีนิสัยแบบนั้น”
“แสดงว่าอาจารย์เชื่อเรื่องวิญญาณเหรอครับ”
“เราเห็นแบคทีเรียในอากาศมั้ย แล้วแพลงก์ตอนในน้ำล่ะมีสิ่งที่ดำรงอยู่ในธรรมชาติอีกมากมาย ที่เรามองด้วย ตาเปล่าไม่เห็น พี่ว่าถึงจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ประเด็นสำคัญ คือเราควรให้ความเคารพและอ่อนน้อมต่อสิ่งที่อยู่รอบตัวเราให้มากกว่านี้ต่างหาก”
ภาพในนิมิตของวรนาฎ เคลื่อนที่ไปตามถนนหนทางในอุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย บรรยากาศมืดมิด เสียงของวรนาฏซ้อนกับเจ้าโขน “ดาวเวียง.. ดาวเวียงเอ็งอยู่ที่ใด นังดาวเวียง”
วรนาฏกำลังนั่งบริกรรมอยู่หน้าตุ๊กตากุมารสังคโลก พยายามติดต่อดาวเวียง แต่ไม่ได้ผล
ภาพในนิมิตของวรนาฎ พุ่งตรงกลับมายังเรือนปั้นหยา ประตูเรือนเปิดผลัวะออก วรนาฎลืมตาขึ้น ไม่พอใจที่ติดต่อดาวเวียงไม่ได้“เอ็งหายหัวไปไหนนังดาวเวียง”
ทันใดได้ยินเสียงคนมา วรนาฎรีบลุกขึ้นไปเปิดประตู....สุดาดวงยืนร้องไห้อยู่ “อ้าว หลานเองเหรอ”
สุดาดวงร้องไห้เข้ามากอดวรนาฎ“คุณป้าคะ”
วรนาฎรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น แกล้งถอนใจ “ใจเย็นๆ ปัญหาทุกอย่างแก้ไขได้”
“สุไม่เคยคิดเลยว่า เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเอง”
“สามีนอกใจ มันเป็นเรื่องที่ผู้หญิงส่วนมากต้องเจอ”
“คุณป้าพูดเหมือนทราบมาก่อนแล้วว่าคุณโอฬารมีผู้หญิงอื่น”
“ป้าอยู่มานาน เห็นมามาก โดยเฉพาะความโลภ ความหลงของมนุษย์ “
สุดาดวงยังไม่วายออกรับแทนสามี “เป็นความผิดของสุเอง สุคงเป็นภรรยาได้ไม่ดีพอ คุณโอฬารถึงได้...”