บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 6 หน้า 4
วรนาฎหมั่นไส้ในความดีของหลานสาว แต่ยังต้องปลอบใจ “โถ ..ดูซิ หลานป้าช่างมีจิตใจดีเหลือเกิน จนถึงขนาดนี้ ก็ยังโทษตัวเอง....แต่ ป้าจะบอกให้นะว่าบางที ความดีมันก็ใช้ไม่ได้ผลกับคนเลวๆหรอก” สุดาดวงมองหน้าด้วยความสงสัย “ป้าไม่ได้หมายถึงสามีของหลาน ป้าหมายถึงผู้หญิงของเขา”
“แล้ว...สุควรจะทำยังไงคะ”
วรนาฏแอบยิ้มสะใจ
เช้าวันใหม่ ที่วัดนางพญา อุทยานศรีสัขนาลัย รัชโรจน์จุดธูปกำใหญ่ แล้วแจกจ่ายให้ทุกคน มีพานบายศรีตั้งอยู่ด้วย รัชโรจน์ยื่นกระดาษโน้ตให้นัยน์เนตร
“กระดาษอะไรคะ”
“คำขอขมาลาโทษ เนตรต้องเป็นคนกล่าวนำทุกคน ขอขมาต่อเจ้าของสถานที่ สำหรับการกระทำที่พวกเราล่วงเกินไปเมื่อวานนี้”
นัยน์เนตรชักสีหน้า วรินทร์เลยอาสา รับเอากระดาษโน้ตมาแทน “อุ้ยเองก็ได้ค่ะ”
“เป็นอุ้ยก็ถูกแล้วนี่ ก็ผีสิงอุ้ย ไม่ได้สิงพี่”
“ทุกคนต้องไหว้ เราอาจจะทำอะไรลงไปโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ การขอขมา ก็คือการขอให้ ให้อภัย เกิดจากความสำนึกผิด อย่างจริงใจ....พูดแค่นี้คงเข้าใจนะเนตร” รัชโรจน์จ้องหน้านัยน์เนตรแกมบังคับ
นัยน์เนตรจำใจดึงกระดาษโน้ตกลับมา ทุกคนจึงเริ่มทำพิธีกรรมขอขมา
ภาพ Long Take จากมอนิเตอร์ จะเห็นสนทรรศน์ขับรถเข้ามาจอด ลงจากรถ รีบวิ่งเข้าไปในวัดช้างล้อม มองหานัยน์เนตร กล้องแพนไปที่จุดนัดพบ นัยน์เนตรวิ่งเข้าเฟรมมา พร้อมสัมภาระ สนทรรศน์ตามมาช่วยถือ
“คุณได้ภาพถ่ายกับเอกสารที่ต้องการครบนะ”
“เรียบร้อยแล้ว แต่ทำไมเราต้องรีบขนาดนี้ด้วย”
“ผมฝันร้าย ไว้กลับถึงกรุงเทพแล้วจะเล่าให้ฟัง”
ทั้งสองคนขึ้นรถ ขับออกไป ผีสาวผิวกายสีดำมะเมื่อม ในชุดโบราณ นั่งอยู่ที่เบาะท้ายตามไปด้วย ผีสาว คือ กอหญ้า ส่วนรถเข้าฉากใช้ของรัชโรจน์
ดุ๊ก ตะโกน “คัท”
“ขอเช็คเทปก่อน...” วรินทร์รีเพลย์ดู “ผ่าน”
“ไชโย” ดุ๊กตะโกน “ผ่าน”
นัยน์เนตรรีบลงจากรถ กอหญ้าสนทรรศน์ลงตาม
วรินทร์รีบเดินมาไหว้ “ขอบคุณมากนะคะ พี่ทรรศน์ พี่เนตร”