บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 6 หน้า 5
“พี่ต้องขอบคุณเธอมากกว่า ที่ไม่ทำเรื่องตื่นเต้นอะไรขึ้นมาอีก” รัชโรจน์ที่เดินมาทีหลังมองหน้า นัยน์เนตรเลิกพูดไป เปลี่ยนเรื่อง “เนตรร้อน เหนียวตัวจะแย่ ขอไปอาบน้ำนะคะ จะได้กลับกรุงเทพฯกันซะที อ้อ แล้วก็หวังว่า คงไม่ต้องแวะรดน้ำมนต์ที่ไหนกันอีกนะ ไปเถอะทรรศน์”
“เราไม่อาบ ไม่เป็นไร”
“ตามใจ” นัยน์เนตรงอนไป
กอหญ้าบ่น “คนที่เหนียวมันน่าจะเป็นฉันมากกว่า”
ดุ๊กหมั่นไส้ “ไม่ต้องมาทำตัวเป็นดาราตามพี่เค้า แกมันแค่เอ็กซ์ตร้ามาช่วยฉันเก็บของเลย”
“ไปล้างตัวเถอะ เดี๋ยวพี่ช่วยดุ๊กเอง” สนทรรศน์อาสา
“พี่ พี่เป็นพระเอกตัวจริงของน้อง กรี๊ดมากค่ะ” กอหญ้าวิ่งไป
สนทรรศน์ไปกับดุ๊ก
รัชโรจน์เตือน “เช็คเทปให้ดีนะ เผื่อมีอะไรตกหล่น”
“ถึงมี อุ้ยก็คงไม่กล้าขอให้ใครมาถ่ายให้อุ้ยแล้วละค่ะ”
รัชโรจน์สงสารน้อง
นัยน์เนตรเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย เดินออกมาจากศูนย์บริการข้อมูล มองหารถตู้เตรียมกลับ
รัชโรจน์ออกมาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ “ขอบใจมากนะโอ๋ ที่อำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง”
“ไม่เป็นไรครับพี่โรจน์ เล็กๆน้อยๆ”
“โอกาสหน้าจะพาลูกศิษย์มารบกวนอีก”
ทั้งสองคนร่ำลา
“พี่โรจน์ รถตู้จอดอยู่ที่ไหนคะ เนตรเดินหาหลายรอบแล้ว”
“กลับไปแล้ว”
“กลับไปแล้ว! แล้วเนตรล่ะ “
“เธอก็กลับกับพี่ไง.... “
นัยน์เนตรโมโห “แล้วทำไมเนตรต้องกลับกับพี่ ทำไมพวกนั้นไม่รอเนตร”
“ก็เนตรบอกเองไม่ใช่เหรอว่า ไม่อยากแวะที่ไหน เดี๋ยวรอพี่เสร็จงาน ก็ตรงกลับกรุงเทพฯด้วยกันเลย”
“รอเสร็จงาน งานอะไรคะ”
นัยน์เนตรเดินตามไปที่รถ รัชโรจน์เปิดประตูหยิบแฟ้มใหญ่เบ้งมาส่งให้นัยน์เนตรๆรับงงๆ “งานเก็บข้อมูลทำวิจัย”
ในรถตู้กองถ่ายทำที่เหมากันไป ดุ๊กกับกอหญ้าหลับอยู่ด้วยความอ่อนเพลีย วรินทร์นั่งคู่กับสนทรรศน์ ต่างคนต่างคิดถึงเรี่องที่เกิดขึ้น สุดท้ายเป็นวรินทร์ที่ทำลายความเงียบ
“พี่ทรรศน์เชื่อที่พี่เนตรพูดใช่มั้ยคะ” สนทรรศน์สบตาเป็นเชิงถาม “.... ที่ว่าอุ้ยแกล้งแอคติ้ง เรียกร้องความสนใจ”