บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 20
เธียรขับรถเข้ามาจอดที่ประตูหน้าโรงงานหลอมเหล็ก ซึ่งเป็นขนาดกลางไม่ได้ใหญ่โตมากนัก เดชพนมมือขึ้นทำท่าเหมือนจะบริกรรมคาถา
เธียรรีบดึงมือเดชลง “เฮ้ยๆ จะทำอะไร อย่าบอกนะว่าจะสะเดาะประตูเข้าไป”
“ก็ใช่นะสิ ไม่อย่างนั้นจะเข้าไปได้ไง กำแพงสูงขนาดนี้”
เธียรส่ายหน้าอย่างเซ็ง “นี่มันโรงงานเพื่อนผม และผมก็โทรมาบอกเขาแล้วว่าจะเข้ามา เดี๋ยวเขาก็จะมาเปิดประตูให้”
เดชนึกขึ้นได้ ยิ้มให้เธียรแก้เขิน
ครู่หนึ่งประตูก็เปิดออก เจริญชายวัยกลางคนบุคลิกดีเดินออกมา “เชิญเลย จารย์เธียร”
เธียรขับรถเข้าไปในโรงงาน
เจริญเดินนำเธียรและเดชเข้ามาที่เตาหลอมเหล็ก แบบที่เป็นเตาหลุม
เธียรกอดห่อผ้าไว้แน่น “รบกวนหน่อยนะเจริญ”
“แล้วเอาเหล็กอะไรมาหลอม”
“ไม่ใช่เหล็กหรอก เศษสังคโลกที่แตกนะ”
“หา! เศษดินปั้นเนี่ยนะ “
“ใช่ ก็มันเคยเผามาในความร้อนที่สูง เลยต้องใช้ความร้อนที่มันสูงมากๆถึงจะเผาทำลายได้”
เจริญพยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วเหลือบตามองเธียรกับเดชอย่างสงสัย “หลอมทำไม “
เดชปวดท้อง ยืนไม่เป็นสุข “เล่าไปคุณก็อาจมีอึ้ง อย่ารู้เลย รีบๆเผาเข้าเหอะ อูย“ เธียรเทเศษตุ๊กตาลงในเตาหลอม มองอย่างรู้สึกเสียดาย เจริญกำลังจะไปเปิดเครื่องหลอม เดชทนไม่ไหว “เดี๋ยวๆ คือตอนนี้ข้าศึกตีหน้าด่านกะทันหัน ห้องน้ำอยู่ไหน”
“เดินไปเลี้ยวขวาครับ” เดชวิ่งไป เจริญนึกได้ “ผมใส่กุญแจห้องน้ำไว้นี่หว่า” เจริญชี้บอกตำแหน่งสวิชต์ไฟเครื่องหลอม ให้เธียรดำเนินการต่อ “จารย์เธียร เปิดสวิชต์ไฟข้างหลังนั่นได้เลยนะ เดี๋ยวเครื่องมันก็จะทำงานเอง”
เธียรหันไปมองข้างหลังตัวเองเห็นสวิชต์ไฟ พยักหน้าให้เจริญอย่างเข้าใจ เจริญเดินตามเดชออกไป เธียรมองตาม แล้วหันกลับมามองเศษตุ๊กตาในหลุมหลอม เอื้อมมือไปจะกดสวิชต์
เธียรยืนมองเศษกระเบื้องในเตาหลอมที่ละลายจนเป็นน้ำโคลนเกือบหมด เดชกับเจริญเดินกลับมา