บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 20 หน้า 5
หนานจรวยสอน “ทุกอย่างล้วนมีเหตุปัจจัยทั้งนั้น สิ่งที่เราทำในชาติก่อนๆ ก็เหมือนเอากระดาษมาแผ่นนึงแล้วเขียนลงไป ทับกันไปเรื่อยๆๆ จนเราไม่รู้ว่าเขียนอะไรไปบ้าง แต่กรรมรู้ ดีชั่ว ก่อนหลัง หนักเบายังไง กรรมย่อมให้ผล เพียงแต่จะช้ารึเร็ว”
สนทรรศน์เสริม “พ่อเคยสอนไว้ว่า ชีวิตก็เหมือนรถบรรทุกสองคันวิ่งแข่งกันมาหาเรา คันนึงไล่บดขยี้ อีกคันมีแก้วแหวนเงินทอง กรรมชั่วจะเหมือนมือมารที่ดึงให้เราถูกบดขยี้ ส่วนกรรมดีจะช่วยหนุนนำให้เราหลีกหนีพ้น”
หนานจรวยเห็นพ้อง “อืม พ่อเอ็งพูดถูก อย่าเอาแต่โทษกรรม มันจะทำเราทดท้อ ไม่คิดจะพัฒนากรรมใหม่ที่ดี”
เดชเสียงอ่อย “รู้แล้วน่า บ่นนิดเดียว ใส่เป็นชุด...”
“อาจารย์ปู่กำลังจะบอกว่า ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาถามว่าเพราะกรรมอะไร ถึงต้องเป็นแบบนี้ แต่สิ่งที่ต้องถามคือ เราเรียนรู้อะไร แล้วจะใช้ชีวิตยังไงต่อไป”
หนานจรวยหยักหน้ารับ ยิ้มพอใจที่สนทรรศน์เข้าใจ
“พี่ทรรศน์คะ”
สนทรรศน์มองไป เห็นวรินทร์กับตำรวจเดินเข้ามา ก็รีบลุกไปหา “อุ้ย อุ้ยโอเคแล้วใช่ไหม ที่บ้านเป็นไงบ้าง “
“ทุกคนสบายดีค่ะ“
“แล้วนี่มาคนเดียวงั้นเหรอ”
“อุ้ยมากับพี่โรจน์ค่ะ ตอนนี้พี่โรจน์คุยกับตำรวจอยู่“
ที่ห้องสืบสวน สารวัตรอธิบาย “ผมกำลังจะคุยกับทนายความของทางผู้ต้องหาอยู่พอดี คดีของคุณสนทรรศน์กับพวกมีหลายคดี ตั้งแต่คดีเรียกค่าไถ่คุณวรินทร์น้องสาวคุณ คดีฆ่านายเกาเฉินหรือเซียนเต้า ไหนจะคดีการฆ่าหักหลังกันเองพวกแก๊งค้าของเก่าอีก”
ทนายความชี้แจง “ที่คุณสนทรรศน์กับพวกเข้ามอบตัว ก็เท่ากับเป็นการแสดงความจริงใจว่าจะไม่หลบหนี และยอมสู้คดีตามกระบวนการยุติธรรม ซึ่งตัดสินผิดถูกกันตามพยานหลักฐาน”
รัชโรจน์ร้อนใจ “โอเคครับ เรื่องนั้นผมพอเข้าใจ แต่ที่ผมอยากรู้ ก็คือ ตกลงคดีมีความคืบหน้ายังไงบ้าง”
สารวัตรลำบากใจ “ก็เรื่องนี้ละครับ ที่ผมกำลังหนักใจ”
รัชโรจน์กับทนายมองหน้ากัน
สนทรรศน์ปลอบวรินทร์ “พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่เป็นไร อุ้ยไม่ต้องห่วงพี่ “
“เพราะอุ้ยแท้ๆ พี่ทรรศน์ถึงได้...”
“อุ้ย อย่าโทษตัวเองสิ“ สนทรรศน์จับมือวรินทร์ “พี่ว่ามันคุ้ม เพราะพี่แลกกับการช่วยชีวิตคนที่พี่รักเอาไว้”
“พี่ทรรศน์....”
สารวัตรเข้ามา “ดาบ “
“ครับ สารวัตร“