บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 20 หน้า 2
“ค่อยยังชั่ว เวรกรรมอะไรไม่รู้ เกิดมาปวดตอนนี้ เป็นไง ละลายหมดหรือยัง”
“เกือบจะหมดแล้ว”
เดชเดินเข้ามาดู ก็รู้สึกแปลกใจ “ไหนจารย์บอกว่าต้องใช้เวลานานเป็นชั่วโมงๆเลยไง “
“ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะเร็วขนาดนี้ “
เจริญเดินเข้ามาดู “ผมว่านี่ก็ละลายหมดแล้วล่ะ จารย์เธียร ส่งถังอันนั้นมาหน่อย”
เธียรหันไปหยิบถังน้ำที่ว่างเปล่ามาส่งให้เจริญ เจริญรับถังน้ำมาจากเธียรแล้วมาวางที่หน้าเตาหลอม เจริญหมุนเครื่องหลอม เทเศษดินปั้นที่ละลายจนกลายเป็นน้ำโคลนลงในถัง
เดชเทน้ำโคลนที่หลอมละลายจากเศษดินปั้นตุ๊กตาลงไปในแม่น้ำ เธียรยืนมองน้ำโคลนที่ไหลไปตามสายน้ำ แสร้งเป็นดีใจว่าทุกอย่างจบไปได้ด้วยดี
เดชโล่งอก “จบกันเสียที ไอ้อสูรโขน“
เช้าวันใหม่ มือเหี่ยวย่นของวรนาฎกำลังใส่อาหารลงในบาตร พระปิดฝาบาตรลง วรนาฎนั่งอยู่บนรถเข็น สภาพแจ่มใส แต่งตัวรวบผมสะอาดสะอ้าน สวยงาม วรนาฎวางพวงมาลัยที่ฝาบาตร และพนมมือขึ้น วรินทร์กับสุดาดวงย่อตัวนั่งลงและพนมมือรับพรจากพระ
“ข้าพเจ้าขออุทิศบุญกุศลที่ได้ทำในครั้งนี้ให้แก่ช่างโขน เวรกรรมใดที่เคยทำต่อกันไว้ทั้งในอดีตชาติและปัจจุบันชาติ ขอช่างโขนจงรับ และอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า อย่าได้จองเวรจองกรรมต่อไปเลย”
สิ้นเสียงอธิษฐานวรนาฎ พระสงฆ์ก็เดินออกไป
แก้วกับสว่างเดินเข้ามา มองวรนาฎอย่างกลัวๆ “คุณผู้หญิงคะ แก้วกับพี่สว่างทำความสะอาดเรือนปั้นหยาเรียบร้อยแล้วคะ”
วรินทร์นั่งลงคุกเข่าข้างๆรถเข็นวรนาฎ “เดี๋ยวอุ้ยไปส่งคุณยายใหญ่ที่เรือนเองค่ะ คุณแม่”
วรนาฎยิ้มให้แล้วพยักหน้าอย่างอ่อนแรง วรินทร์เข็นวรนาฎไป
“แก้ว” สุดาดวงจับแขน
แก้วสะดุ้ง “ขา”
“เดี๋ยวไปเตรียมผ้ากับน้ำอุ่นใส่อ่างไปเช็ดตัวให้คุณยายใหญ่ที่เรือนนะ ฉันจะไปเตรียมอาหารเช้า”สุดาดวงเดินกลับบ้านใหญ่
“ยืนเฉยอยู่ทำไม ไม่ได้ยินคุณผู้หญิงสั่งเหรอ”
“ฉันไม่อยากอยู่บ้านนี้แล้วพี่หว่าง....นี่มันบ้านผีสิงชัดๆ “
“เบาๆหน่อย เดี๋ยวพวกคุณๆมาได้ยินเข้า”
“ก็มันจริงหรือเปล่าล่ะ ตั้งแต่ที่เจอกองทัพผีวันงานรวมญาติ ฉันก็นอนไม่หลับเลย แถมคุณยายวรนาฎสาวสะพรั่งอยู่ดีดีก็แก่เฮือก ฉันว่าคุณยายวรนาฎก็คงไม่ใช่คนเหมือนกัน”