บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 11 หน้า 12
รังสรรค์เดินมาจากข้างบน “โอ๊ย หิว แก้ว คุณแม่มีอะไรเหลือๆให้รองท้องหน่อยมั้ยครับ” โอฬารมองรังสรรค์ เหนื่อยหน่ายก่อนจะเดินขึ้นข้างบนไป รังสรรค์เหน็บ “ท่านผู้นำอารมณ์บูดเรื่องอะไรอีกครับคุณแม่ “
สุดาดวงพูดไม่ออก วรินทร์จ๋อย รัชโรจน์เซ็ง มือถือแก้วที่เอาไว้ในกระเป๋าสั่นบอกว่ามีสายเข้า แก้วเอามาดู ตาโต รีบออกไป
นัยน์เนตรเดินขึ้นเรือนมา วรนาฎเดินออกมาจากด้านในกับดาวเวียง
“เนตร ไปทำอะไรมา หัวหูถึงได้เป็นแบบนั้น”
นัยน์เนตรคิดได้ ทำเป็นเข่าอ่อน ดาวเวียงเข้าประคอง “คุณเนตร เป็นอะไรไปคะ”
“เนตรไม่ได้เป็นอะไรคะคุณยาย แค่หน้ามืด คงเพราะสำลักน้ำมากไป”
“สำลักน้ำ นี่อย่าบอกนะ ว่าไปตกน้ำตกท่ามา ดาวเวียงนี่เธอดูแลหลานฉันยังไง” วรนาฎหันไปตวาดดาวเวียง
ดาวเวียงแสร้งสลด “อิฉันผิดไปแล้วเจ้าค่ะ”
“อย่าตำหนิดาวเวียงเลยค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุ....คือเนตรเกิดไปเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นเข้า”
“เนตรหมายถึงอะไร”
“ถ้าเนตรบอกคุณยายใหญ่ มันก็เหมือนมาฟ้อง อุ้ยคงโกรธเนตรแน่”
“ถ้ามันเป็นเรื่องจริงก็ไม่ต้องกลัว เล่ามาเลย ยายเป็นผู้ใหญ่มีเหตุผล แยกแยะถูกผิดได้”
แก้วเปิดประตูให้วรรณาๆ หิ้วของมาฝากตามเคย
“สวัสดีค่ะ คุณวรรณา”
“นี่จ้ะ ขอบใจมากจริงๆนะแก้วที่ส่งข่าว”
“อุ๊ย แก้วไม่ได้หวังสินจ้างรางวัลอะไรหรอกค่า แค่สงสัยว่าคุณเนตรอาจจะมาแบบไม่บอกคุณ เดี๋ยวจะเป็นห่วงกัน”
“ก็นี่ไง ฉันถึงอยากจะขอบใจความฉลาดหลักแหลมของแก้ว เพราะที่บ้านน่ะ หาตัวนัยน์เนตรให้วุ่น แล้วนี่เค้ามาทำอะไรให้คุณยายวรนาฏหนักใจรึเปล่า...”
“อู๊ย.....เพิ่งเกิดเรื่องร้อนๆไปแหม่บๆเมื่อกี๊เลยค่ะ”
วรนาฎหัวเราะสะใจ “เห็นมั้ยว่า....ข้าคาดการณ์ไม่ผิด นังนัยน์เนตรมันช่วยข้าทำลายสร้อย โดยที่ข้าไม่ต้องออกแรงอะไรเลย”
“แผนของคุณท่านล้ำเลิศจริงๆเจ้าค่ะ แล้วคุณท่านจะทำยังไงกับนัยน์เนตรต่อเจ้าคะ “
“คุณป้าขา คุณป้า หนูเนตร นี่วรรณานะคะ”
“ข้าว่า น่าจะมีคนจัดการเรื่องนี้ให้ข้านะ”
ดาวเวียงเดินนำนัยน์เนตรที่เปลี่ยนเสื้อแล้วออกมา
นัยน์เนตรเห็นวรรณานั่งสงบเสงี่ยมก็ตกใจ “น้าวรรณา”
วรรณาโผเข้ากอดเนตร “หนูเนตร ทำไมหนูถึงทำแบบนี้ รู้มั้ยน้าเป็นห่วงแค่ไหน พ่อเค้ากินไม่ได้นอนไม่หลับ เที่ยวตามหาตัวหนูให้วุ่นไปหมด”
นัยน์เนตรพยายามขืนตัวออก “แล้วน้ารู้ได้ยังไงว่าหนูอยู่ที่นี่”
“คงเป็นเทวดาดลจิตดลในน่ะสิ น้านี่สวดมนต์อธิษฐานทุกวันขอให้หนูปลอดภัย”