บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 3 หน้า 3
“ค่ะคุณป้า แม่วรนาฎคนโต ส่วนคนเล็กนี่แม่วัชรีวัลย์”
วัชรีวัลย์ คลานปราดไปกราบใกล้ๆ “คุณยายสวยจังค่ะ ไม่แก่เลย...แถมยังหน้าเหมือนพี่นาฎเปี๊ยบ”
ชวนชมตีเผียะ “พูดอะไร ไม่รู้จักเด็กจักผู้ใหญ่”
“ช่างเถอะ...” ยายทรัพย์ยิ้มเอ็นดู “ลูกสาวแม่ชวนชมนี่ เรื่องความสวย กินกันไม่ลงเลยนะ สงสัยว่าหัวกระไดบ้าน คงไม่เคยแห้งล่ะกระมัง“
“อุ้ย! หามิได้ค่ะคุณป้า ทั้งสองคนเป็นเด็กเรียบร้อย อยู่ในโอวาทของดิฉันเสมอมา ไม่เคยชายตาแลหนุ่มๆ ที่ไหนเลย”
วรนาฎขมวดคิ้ว มองแม่ วัชรีวัลย์ก้มหน้า
ยายทรัพย์ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ดี เช่นนั้นแม่วรนาฎก็คงรู้แล้วนะ ว่าต้องมาอยู่กับยายที่นี่และให้สัตย์สาบานต่อหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ว่าจะครองพรหมจรรย์ไปจนวันตาย”
วรนาฎตกใจ “อะไรนะคะ”
ชวนชมแทรกขึ้น “ไม่ต้องห่วงค่ะ เมื่อหลานรับปากคุณป้าแล้ว ต้องทำได้แน่”
“คุณแม่คะ หมายความว่ายังไง ต้องมาอยู่กับคุณยาย ต้องครองพรหมจรรย์ นาฎไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย นาฎยังไม่เคยรับปากอะไรคุณแม่ทั้งนั้น”
ยายทรัพย์หันขวับมองชวนชม “มันยังไงกัน แม่ชวนชม”
ชวนชมจิกแขนวรนาฎ “ในเมื่อแกเป็นลูกสาวฉัน ฉันสั่งให้ทำอะไรแกก็ต้องทำ”
“ไม่ค่ะ นาฏทำไม่ได้ นาฏมีคนรักแล้ว เรากำลังจะแต่งงานกัน”
“งั้นที่เอ็งบอกข้าว่าวรนาฎสมัครใจที่จะเป็นทายาทข้าก็ไม่จริง เอ็งกล้าปดข้าเชียวหรือ ชวนชม”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคุณป้า”
“หากวรนาฎไม่ยอมครองเพศพรหมจรรย์ ก็ไม่มีสิทธิ์รับมรดกของข้า”
“นาฏไม่ได้ต้องการทรัพย์สมบัติของคุณยายเลย”
“ต้องกราบขอโทษคุณป้าด้วยนะคะ วรนาฏคงไม่ค่อยสบาย เลยพูดจาเลอะเลือน ขอเวลาคุยกันซักครู่” ชวนชมลากวรนาฎออกไป
ยายทรัพย์มองตาม ตาลุกวาวน่ากลัว วัชรีวัลย์ขนลุก รีบกราบแล้วถอยออกตามแม่ไป
ชวนชมลากวรนาฎมา แล้วดุด้วยความโมโห “แกเสียสติไปแล้วหรือไง ถึงได้ไปพูดกับคุณยายท่านอย่างนั้น”
“ก็นาฎไม่เคยรับปากคุณแม่จริงๆ ถ้าคุณแม่ไม่บอกว่าคุณยายป่วย นาฏก็คงไม่มา”
วัชรีวัลย์ช่วยแก้ตัวแทนพี่สาว “คุณแม่อย่าดุพี่นาฏอีกเลยค่ะ คุณยายตั้งเงื่อนไขอย่างนั้นใครจะไปรับได้ เป็นวัลย์ๆ ก็ไม่เอาหรอก ต้องอยู่เป็นโสดไปจนตายน่ะ”
“แกสองคนมันโง่ ดูซิ ทรัพย์สมบัติของคุณยายมีตั้งเท่าไหร่ ท่านอุตส่าห์เอ่ยปากยกให้แกทั้งหมด ได้นั่งกินนอนกิน สบายไปทั้งชาติ ไม่ดีหรือยังไง”